رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره بار اثبات استفاده مستخدم از مرخصی
رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره بار اثبات استفاده مستخدم از مرخصی: اصل بر استحقاق مستخدم در استفاده از مرخصی است و در صورتی که خوانده دلیلی مبنی بر استفاده از مرخصی یا لحاظ آن ارائه ندهد، عدم استفاده مستخدم از مرخصی استصحاب میگردد
رأی شعبه دیوان عدالت اداری
با توجه به اوراق و محتویات پرونده و مضمون لایحه دفاعیه طرف شکایت [به خواسته احتساب مانده مرخصی دهه اول خدمت (۱۷/۱/۶۳ لغایت ۱/۱/۷۳)]، نظر به اینکه اولا آنچه طرف شکایت در خصوص اعلام مانده مرخصی استفاده نشده شاکی ارائه نموده است، مربوط به قبل از سال ۱۳۶۷ می باشد و در مورد بقیه سنوات (۱۳۶۷ الی ۱۳۷۳) مدرکی که مبین استفاده شاکی از مرخصی باشد، ارائه نشده و با این اوصاف و به جهت اینکه اصل بر استحقاق مستخدم به استفاده از مرخصی است و در صورتی که طرف شکایت دلیلی مبنی بر استفاده از مرخصی یا لحاظ مرخصی همانند مدرک فوق الذکر ارائه نکند، عدم استفاده مستخدم از مرخصی استصحاب می گردد. ثانیا مطابق رأی وحدت رویه ۷۵۹ ۷۶۳ ۲۸/۱۰/۱۳۸۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، بایستی مرخصی های استفاده نشده کارکنان دولت بر اساس سی روز در ماه برای ذخیره ملاک عمل قرار گیرد و در این مورد نیازی به درخواست مستخدم و موافقت مسئولین برای امکان ذخیره کامل مرخصی ها وجود ندارد، بنابراین حکم به الزام خوانده به اعطای مزایای مربوط به تمامی مرخصی های استحقاقی استفاده نشده شاکی از ابتدای سال ۱۳۶۷ تا ابتدای ۱۳۷۳ صادر و اعلام می گردد. این رأی بر طبق ماده ۷ قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۸۵ قطعی است.
رئیس شعبه ۳ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه
واحدی فرزدم