ماده ۱۳۸ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
خط ۱۱: خط ۱۱:


[[رده:تکرار جرم]]
[[رده:تکرار جرم]]
[[رده:تکرار جرم در جرایم سیاسی و مطبوعاتی]]

نسخهٔ ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۷

مقررات مربوط به تکرار جرم در جرایم سیاسی و مطبوعاتی و جرایم اطفال اعمال نمی ‌شود.

پیشینه

ماده 26 قانون مجازات عمومی آورده بود "احکام تکرار جرم در مورد اشخاصی که به علت ارتکاب جرم سیاسی محکوم شده اند،جاری نخواهد شد."[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مجرمان سیاسی فاقد حالت خطرناک هستند و بر همین اساس تکرار جرم آنها موجب تشدید مجازات نخواهد بود.[۲]در واقع عدم اعمال مقررات تکرار جرم نسبت به این جرایم،نوعی ارفاق برای مرتکبان این جرایم است[۳]و به نظر میرسد نظام مجازات در جرایم سیاسی و مطبوعاتی مستقل از نظام کیفری عمومی است. چون فرض این است که هدف مجرمین سیاسی تامین منافع جمعی و عمومی است و از انگیزه های غیرانسانی به دور هستند. [۴]بنابراین مجرم سیاسی را بدون لحاظ سابقه محاکمه میکنیم و وصف سوءپیشینه کیفری را در مورد او اعمال نخواهیم کرد.[۵]به علاوه طبق این ماده اگر مرتکب طفل باشد نیز مشمول تشدید مجازات قرار نمیگیرد.نکته حائز اهمیت آن است که این ماده تنها در مورد جرایم تعزیری قابل اعمال است و منصرف از جرایم موجب حد است.[۶]

منابع

  1. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3827704
  2. عباس زراعت. حقوق جزای عمومی (جلد دوم) (مجازات ها و اقدامات تأمینی). چاپ 1. ققنوس، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2335772
  3. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3827708
  4. محمدابراهیم شمس ناتری، حمیدرضا کلانتری، زینب ریاضت و ابراهیم زارع. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول) حقوق جزای عمومی. چاپ 2. میزان، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5041836
  5. غلامحسین الهام و محسن برهانی. درآمدی بر حقوق جزای عمومی (واکنش در برابر جرم). چاپ 1. میزان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4953708
  6. غلامحسین الهام و محسن برهانی. درآمدی بر حقوق جزای عمومی (واکنش در برابر جرم). چاپ 1. میزان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4953696