«فطرت» یا «طبیعیت» بشر مناطی برای سد «نسبیت» در حقوق بشر
«فطرت» یا «طبیعیت» بشر مناطی برای سد «نسبیت» در حقوق بشر نام مقاله‌ای از محمد جواد جاوید و مصطفی شفیع زاده خولنجانی است که در شماره پنجاه و دوم (آذر 1395) نشریه پژوهش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
حقوق بشر سخن به میان می آید. شاید این نسبیت « نسبیت » امروزه به سادگی از ناخواسته باشد، اما چنین رویکردی معلول نگاه وضعی به حقوق بشر است. حقوق بشر معاصر ازآنرو که مرزی سلیم و صحیح بین حقوق بشر با حقوق شهروندی نگذارده است، لاجرم در دام نسبیتی افتاده که مخالف هدف اولیه و جهانشمولی او بوده است. این نقض غرض که در وادی تفسیر اسناد بین المللی، راه را بر هر نوع نسبیتی باز میکند، مفروض نوشتار حاضر است. لذا فرضیه نگارنده این است که حقوق بشر به فرض نسبیت نمیتواند جهانشمول باشد. برای این منظور، نوشتار حاضر به تأسیس حقوقی جهانشمول مبتنی بر به رسمیت شناختن نوعی انسانشناسی از حقوق بشر میل میکند که در آن در هر عصر و شهری، طبیعت آدمی، بنیان و جوهر حقوق او تلقی میشود.
کلیدواژه‌ها
- حقوق بشر
- حقوق طبیعی
- حقوق وضعی
- طبیعت
- فطرت
- اسلام