آزادی بیان در جمهوری ترکمنستان در پرتو نظام بین المللی حقوق بشر
 | |
| عنوان | آزادی بیان در جمهوری ترکمنستان در پرتو نظام بین المللی حقوق بشر |
|---|---|
| رشته | حقوق بشر |
| دانشجو | ناصر دیه جی |
| استاد راهنما | رویا معتمدنژاد |
| استاد مشاور | سیدقاسم زمانی |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۹۱ |
| دانشگاه | دانشگاه علامه طباطبایی |
آزادی بیان در جمهوری ترکمنستان در پرتو نظام بین المللی حقوق بشر عنوان پایان نامه ای است که توسط ناصر دیه جی، با راهنمایی رویا معتمدنژاد و با مشاوره سیدقاسم زمانی در سال ۱۳۹۱ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی دفاع گردید.
چکیده
ترکمنستان در سال ۱۹۹۲ به عضویت سازمان ملل متحد درمی آید و از جمله تعهداتی که بر عهده می–گیرد، تشویق و احترام به حقوق بشر و آزادی های اساسی و کمک به تحقق آن ها برای همه، بدون تبعیض در قبال اعلامیه جهانی حقوق بشر و بند ۲ از ماده ۱۹ میثاق حقوق مدنی و سیاسی است. همچنین، ترکمنستان با عضویت در سازمان امنیت و همکاری اروپا نیز تعهدات بسیاری در راستای حقوق بشر و آزادی های اساسی متقبل گشته است و جامعه جهانی انتظار دارد، این دولت به تعهداتش جام عمل بپوشاند. اما یک به اصطلاح ابر رییس جمهور با زیر پا گذاشتن اصل مهم تفکیک قوا سر بر می آورد و با تکیه بر ریاست شورای خلق، مدت ریاست جمهوری را نیز نامحدود می کند.. رییس جمهور بعدی (کنونی) که شعارهای دموکراتیک می دهد؛ نیز اختیارات نامحدود دارد و همچنان از تفکیک قوا خبری نیست و هر چند مدت ریاست جمهوری ۵ سال است اما محدودیتی برای تصدی چندین باره این منصب پیش بینی نشده است. تک تک قضات را خود رییس جمهور منصوب می کند و لذا اشراف و نفوذ زیادی بر آنها دارد. ضمن این که علنا دستوراتی به قضات می دهد که ماهیت قضایی دارد و گاه خود احکام قضایی نیز صادر می نماید.ضمن این که در قانون اساسی ترکمنستان نواقص بسیاری در امر دادرسی منصفانه وجود دارد که از مهمترین آنها عدم قید برایت متهم است. این امر در قوانین عادی نیز پیش بینی نشده است. اشاره به این نکته ضروری است که در قانون اساسی ترکمنستان قانونی بودن مجازات، ممنوعیت و بی–اعتباری اعتراف اجباری، عطف به ماسبق نشدن قوانین جزایی، ممنوعیت شکنجه، مساوات در برابر قانون، مصونیت حریم زندگی خصوصی و حمایت قضایی از شهروندان پیش بینی شده است،اما تمهیداتی برای تضمین توقیف باذکر دلایل یا برای اشتباه در تعقیب یا بازداشت ندارد؛ همچنین تمهیداتی برای حقوق متهم در بازداشت پیش از محاکمه پیش بینی نشده است. ضمانتی برای قانونی بودن بازداشت وجود نداشته و نظارت قضایی برای عملیات تحقیق یا بازداشت وجود ندارد و از طرفی تبریه پلیس و دستگاه امنیتی و سایر تجسسهای دولتی از نقض حقوق بشر همچنان شایع است.اما بر خلاف تعهدات بین المللی و برخلاف قانون اساسی ترکمنستان، در زندان ها شکنجه وجود دارد و اصلی ترین ادله مورد استفاده در دادگاه ها اعترافات متهمینی است که زیر شکنجه اقدام به اعتراف نموده اند.مهمترین قانونی که مستقیما به آزادی بیان مرتبط است. قانون جمهوری ترکمنستان درباره مطبوعات و رسانه های دیگر است. که از جمله موارد مهم آن، ممنوعیت سانسور، اشاره به آزادی دریافت اطلاعات و عدم مداخله دولت در رسانه هاست. اما آن چه در عمل اتفاق می افتد چیز دیگری است. – رییس جمهور، رسما کمیسیونی برای سانسور تشکیل می دهد و فیلم و تیاتر و داستان و.. را سانسور می کند.– نشریه غیر دولتی وجود ندارد و تمامی مطالب نشریات دولتی نیز قبل از چاپ توسط نماینده دولت بررسی می شود. – اینترنت در دوره رییس جمهور قبلی تنها در ادارات دولتی وجود داشت اما رییس جمهور فعلی آن را گسترش می دهد اما این گسترش همراه با فیلتراسیون شدید است.–خبرنگاران مستقل آزادی رفت و آمد ندارند.– تلفنهای ثابت و موبایل کسانی که با رادیو و تلویزونهای خارجی ارتباط برقرار کنند، چه شهروند عادی و یا چه خبرنگار حرفه ای، قطع می شود و خویشاوندان خبرنگاران مستقل و منتقد نیز مورد اذیت و آزار قرار می گیرند.به طور کلی در این پژوهش مشاهده می شود که دولت تمایلی برای اجرای این تعهدات و قوانین مصوب جمهوری نشان نداده است و ابتدایی ترین حقوق چون آزادی کسب اطلاعات، آزادی جست وجو، آزادی رفت و آمد برای جست وجو و ... را رعایت ننموده است و به علت عدم دادرسی منصفانه احساس امنیت وجود ندارد. بنا بر رده بندی گزارشگران بدون مرز، ترکمنستان در سال ۲۰۰۸ در دوره حکومت رییس جمهور کنونی، در جدول رنکینگ آزادی مطبوعات در جهان در بین ۱۷۲ کشور جهان با ۵/۹۵ امتیاز منفی مقام ۱۷۱ را در اختیار گرفت و تنها کره شمالی بعد از ترکمنستان قرار داشت. در رده بندی همین سازمان در سال۲۰۰۹ ترکمنستان در میان ۱۷۵ کشور با ۱۰۷ امتیاز منفی در رتبه ۱۷۳ قرار گرفت و در سال ۲۰۱۱ به عنوان کشور جهنمی برای آزادی رسانه از آن یاد شد.هر چند که دولت ترکمنستان به اسناد بین المللی حقوق بشر ملحق شده و قوانینی در این راستا مصوب نموده است اما حق آزادی بیان در این کشور از جایگاه مناسبی برخوردار نیست و این دولت هنوز نتوانسته است به تعهدات بین المللی خود در این زمینه جام عمل بپوشاند.
ساختار و فهرست پایان نامه
عنوان صفحه
مقدمه ۱
فصل اول : تعهدات جهانی و منطقه های ترکمنستان درباره آزادی بیان ۷
بخش اول : آشنایی با جمهوری ترکمنستان ۸
گفتار اول : مقدمه ای برای آشنایی ۸
بند اول : مشخصات جغرافیایی ۸
بند دوم : زبان و خط ۹
گفتار دوم : اوضاع اقتصادی و اجتماعی ۱۰
گفتار سوم : اوضاع سیاسی ترکمنستان ۱۲
بند اول : بی طرفی ۱۲
بند دوم : اقتدار گرایی ۱۳
بند سوم : فرهنگ سیاسی ۱۴
گفتار چهارم : نگاهی به تاریخ ترکمنستان ۱۴
بخش دوم : وضعیت آزادی بیان در جمهوری سوسیالیستی ترکمنستان ۲۲
گفتار اول : پیشینه آزادی بیان در ترکمنستان ۲۲
گفتار دوم : آزادی بیان در قانون اساسی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی ۲۶
بخش سوم : دولت ترکمنستان و تعهدات آن درباره آزادی بیان ۳۰
گفتار اول : تعهدات دولت ترکمنستان برای تضمین آزادی بیان در قبال سازمان ملل متحد ۳۰
گفتار دوم : تعهدات دولت تبرای تضمین آزادی بیان در قبال منشور بین المللی حقوق بشر ۳۲
بند اول : اعلامیه جهانی حقوق بشر ۳۳
بند دوم : میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ۳۶
گفتار سوم : تعهدات دولت ترکمنستان برای تضمین آزادی بیان در قبال سایر اسناد جهانی ۳۷
بند اول : اعلامیه هزاره ۳۷
بند دوم : کنفرانس جهانی حقوق بشر ۱۹۹۳ وین و سند مصوب آن ۳۷
بند سوم: مصوبه ی بی طرفی دولت ترکمنستان ۳۸
گفتار چهارم : تضمین آزادی بیان در قبال عضویت در سازمان امنیت و همکاری اروپا ۳۹
بند اول : زمینه های فعالیت سازمان ۴۰
بند دوم : تاریخچه ۴۰
بند سوم : فعالیتهای نمایندگی سازمان در امر آزادی رسانه ها ۴۱
بند چهارم : نمایندگی سازمان در ترکمنستان ۴۱
بند پنجم : حقوق بشر و آزادی بیان در سند نهایی هلسینکی ۴۲
جمع بندی فصل اول : ۴۶
فصل دوم : تضمین و اجرای تعهدات جهانی و منطقه ای مربوط به آزادی بیان ۴۷
بخش اول : تضمین آزادی بیان در قوانین ۴۸
گفتار اول : قانون اساسی ۴۹
بند اول : تمهیدات قانون اساسی درباره آزادی های اساسی ۴۹
بند دوم تمهیدات قانون اساسی درباره دادرسی و مجازات عادلانه ۵۰
گفتار دوم : دادرسی منصفانه در قوانین کیفری ۵۳
بند اول : نقاط قوت و ضعف ۵۳
بند دوم : مجازات جایگزین اعدام ۵۴
گفتار سوم : قانون جمهوری ترکمنستان درباره مطبوعات و رسانه های دیگر ۵۴
بند اول : ممنوعیت سانسور ۵۴
بند دوم : حق بر دریافت اطلاعات ۵۴
بند سوم : عدم مداخله دولت در رسانه ها ۵۵
گفتار چهارم : سایر اقدامات قوه مقننه در حمایت از حقوق بشر ۵۵
بند اول : تشکیل کمیته حمایت از حقوق بشر ۵۵
بند دوم : اعلامیه ترکمنستان بی طرف درباره تعهدات بین المللی حقوق بشری آن ۵۶
بخش دوم : اجرایی شدن تعهدات بین المللی در ارتباط با آزادی بیان ۵۷
گفتار اول : قضا و عدالت کیفری ۵۷
بند اول : اوضاع زندان ها ۵۸
بند دوم : شکنجه ۵۸
گفتار دوم : اقدامات حقوق بشری در قوه مجریه ترکمنستان ۶۰
بند اول : اعلام بی طرفی و بیانیه ترکمنستان در تضمین حقوق بشر ۶۰
بند دوم : تاسیس موسسه ملی دموکراسی و حقوق بشر ۶۱
بند سوم : تشکیل کمسیون رسیدگی به شکایت شهروندان از نهاد های مجری قانون ۶۲
بند چهارم : تشکیل کمسیون پیگیری تعهدات حقوق بشر بین المللی ۶۲
گفتار سوم : آزادی استفاده از ابزار های اجرای آزادی بیان ۶۲
بند اول : هنر ( ادبیات ، موسیقی ، هنر های نمایشی و ) ۶۳
بند دوم : رسانه ها ۶۴
گفتار چهارم : رفتار دولت با اصحاب رسانه ۷۱
بند اول : پرونده سازی و بازداشت خودسرانه ۷۲
بند دوم : منع رفت و آمد ۷۴
بند سوم : ادعای دولت ترکمنستان ۷۵
نتیجه گیری ۷۷
منابع و ماخذ
کلیدواژه ها
- آزادی بیان
- نظام بین المللی
- آزادی بیان
- جمهوری ترکمنستان
- حقوق بشر
- ترکمنستان (جمهوری سوسیالیست شوروی)
- تعهد
- دولت
- سازمان ملل متحد (یو.ان.ا)