ابزارهای تنظیم گری حقوقی در حکمرانی بر منابع آب کشاورزی
 | |
| عنوان | ابزارهای تنظیم گری حقوقی در حکمرانی بر منابع آب کشاورزی |
|---|---|
| رشته | حقوق محیط زیست |
| دانشجو | حمید کسنوی یزدی |
| استاد راهنما | محمدحسین رمضانی قوام آبادی |
| استاد مشاور | عرفان شمس |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۴۰۱ |
| دانشگاه | دانشگاه شهید بهشتی |
ابزارهای تنظیم گری حقوقی در حکمرانی بر منابع آب کشاورزی عنوان پایان نامه ای است که توسط حمید کسنوی یزدی، با راهنمایی محمدحسین رمضانی قوام آبادی و با مشاوره عرفان شمس در سال ۱۴۰۱ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی دفاع گردید.
چکیده
در نظام حقوقی ایران قوانین و مقررات گسترده ای در خصوص مدیریت و حکمرانی بر منابع آب وجود دارد. این قوانین در یک سیر تطور تاریخی، از تاکید بر مالکیت خصوصی منابع آب و محترم شمردن حقوق اشخاص حقیقی تا ارتقاء نقش دولت در صدور مجوز برای بهره برداری از منابع آب در میانه های سده چهاردهم شمسی پیش رفته است. در اسناد حقوقی پس از انقلاب اسلامی علی رغم تداوم رویکرد حقوق عمومی در مورد این منابع، سیاست عدالت توزیعی در قوانین و مقررات اتخاذ گردیده است. اگرچه برخی پیشرفت های حقوقی در قوانین و مقررات مربوط به حوزه منابع آب در طول زمان پدید آمده است، اما مفاهیم نوین حقوقی نظیر توسعه ی پایدار، مدیریت یکپارچه و تنظیم گری در این متون غایب می باشند. تنظیم گری یک روش جایگزین برای حکمرانی بر اساس قوانین ثابت و متمرکز است که در آن مقررات و شاخص ها بر اساس شرایط روز تعیین گردیده و توسط نهادهای مجری به منصه اجرا درمی آید. رویکرد تنظیم گری حایز ابزارهای متعدد بازارمحور و دولت محور است که با پیاده سازی سیاست های تشویقی و تنبیهی، حوزه ی تحت تنظیم را مدیریت می نمایند. خودتنظیمی مشارکتی نوعی از تنظیم گری است که در آن دولت با همکاری نهادهای تخصصی و اشخاص غیردولتی ابزارهای تنظیم گری را جهت تصمیم سازی، اجرای سیاست ها، پایش و نظارت به کار می گیرد. این ابزارها می تواند فراتر از مجوزها و پروانه های دولتی بوده و دامنه آن به ابزارهای تشویقی، تنبیهی و نظارتی توسعه یابد. اتخاذ این رویکرد در راستای حکمرانی خوب بر منابع آب کشاورزی پیشنهاد می گردد.
ساختار و فهرست پایان نامه
مقدمه
فصل اول:
الزامات و اقتضایات حکمرانی بر منابع آب کشاورزی با رویکرد تنظیم گری حقوقی
پیشگفتار:
گفتار اول: شاخص ها و ملزومات حکمرانی خوب در خصوص منابع آب کشاورزی
مبحث اول: ملزومات حکمرانی خوب در حوزه منابع آب
مبحث دوم: جایگاه حقوقی توسعه ی پایدار در حکمرانی بر منابع آبی
مبحث سوم: ارتباط میان حکمرانی خوب، توسعه ی پایدار و منابع آب کشاورزی
گفتار دوم: تنظیم گری در حکمرانی بر منابع آب
مبحث اول: مفهوم و ماهیت تنظیم گری
مبحث دوم : ابزارهای تنظیم گری و کارکرد آنها
مبحث سوم: مدل های خودتنظیمی
جمع بندی:
فصل دوم:
ارزیابی ظرفیت های تنظیم گری در قوانین، مقررات و نهادهای حاکم بر منابع آب در ایران
پیش گفتار:
گفتار اول: وضعیت حقوقی منابع آب در قوانین و مقررات ایران
مبحث اول: بررسی سیر تاریخی منابع آبی در نظام حقوقی ایران
مبحث دوم: تحلیل محتوایی قوانین حاکم بر منابع آب در سیر تاریخی
مبحث سوم: وضعیت قوانین و مقررات ایران در حوزه آب به لحاظ حوزه کشاورزی
گفتار دوم: تحلیل و بررسی ساختارها و نهادهای مجری قوانین و مقررات منابع آب ایران
مبحث اول: ساختارها و نهادهای منبعث از قوانین در حاکمیت بر منابع آب در ایران
مبحث دوم: نهادهای تصمیم گیر و تنظیم گر برآمده از اسناد قانونی و جایگاه آنها در حکمرانی بر منابع آب
مبحث سوم: ابزارهای تنظیم گری در اختیار نهادها و ساختارهای تصمیم گیر و تنظیم گر در حوزه منابع آب
جمع بندی:
فصل سوم: بررسی ابزارهای تنظیم گری در قانون توزیع عادلانه آب مصوب ۱۳۶۱ ، از منظر شاخص های حکمرانی خوب
پیشگفتار:
گفتار اول: مروری بر قانون توزیع عادلانه آب
گفتار دوم: ظرفیت های موجود در قانون توزیع عادلانه آب برای حکمرانی تنظیم گرانه
مبحث اول: بررسی ظرفیت ها و مفاهیم حکمرانی در قانون توزیع عادلانه آب
مبحث دوم: حکمرانی بر منابع آب مطابق قانون توزیع عادلانه آب از منظر تنظیم گرانه
مبحث سوم: بررسی قانون توزیع عادلانه آب از نظر سطح تنظیم گری
گفتار سوم: ابزارهای تنظیم گری در قانون توزیع عادلانه آب
مبحث اول: ابزارهای متنوع تنظیم گری و قانون توزیع عادلانه آب
مبحث دوم: ظرفیت های استفاده از ابزار خودتنظیمی مشارکتی در قانون توزیع عادلانه آب
جمع بندی:
نتیجه گیری:
فهرست منابع و مآخذ:
کلیدواژه ها
- حکمرانی خوب
- منابع آب
- تنظیم گری
- قانون توزیع عادلانه آب
- خودتنظیمی مشارکتی