اختصاص فن آوری های توان افزایی انسانی به افراد دارای معلولیت
 | |
| عنوان | اختصاص فن آوری های توان افزایی انسانی به افراد دارای معلولیت |
|---|---|
| رشته | حقوق عمومی |
| دانشجو | سید مصطفی ادیبان راد |
| استاد راهنما | محمد راسخ |
| استاد مشاور | محمد جلالی، علیرضا میلانی فر |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۹۸ |
| دانشگاه | دانشگاه شهید بهشتی |
اختصاص فن آوری های توان افزایی انسانی به افراد دارای معلولیت عنوان پایان نامه ای است که توسط سید مصطفی ادیبان راد، با راهنمایی محمد راسخ و با مشاوره محمد جلالی و علیرضا میلانی فر در سال ۱۳۹۸ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی دفاع گردید.
چکیده
توان افزایی انسانی هرگونه تغییر یا اصلاح در وضعیت زیستی یا روانیِ انسان است که قابلیت فرد را در زمینه ای خاص افزایش داده و محدودیت های وی را در آن زمینه کاهش می دهد. فن آوری های توان افزایی انسانی می توانند موجب ایجاد مشکلاتی از جمله ظهور اشکال تازه و پیچیده تبعیض و تغییر مفهوم و گستره معلولیت شوند. در چنین فضایی تضمین حقوق افرادی که با معیارهای فعلی نیز دارای معلولیت تلقی می گردند بیش ازپیش دشوار خواهد شد. مجموعه مسایل مطروحه در حوزه ی فن آوری های توان افزا در دو ساحت حقوق فردی و منافع عمومی به مثابه دو بال فرشته عدالت قابل صورت بندی است. استدلال به سود کرامت انسانی با تکیه بر اصل برابری انجام می شود اما کرامت انسانی به میزان توانمندی های افراد وابسته نیست و حتی اگر در آینده شاهد ظهور پدیده ابرانسان باشیم لزومی به بازتعریف این مفهوم نخواهد بود. مداخلات ژنتیک توان افزا پیش از تولد و نسبت آن ها با خودآیینی فردی نیز بسیار مورد مناقشه بوده است. از آن جا که تعیین نقشه ژنتیک افراد هیچ گاه در اختیار آنان نبوده، مداخله در این امر با انگیزه تولد فرزندی سالم تر خودآیینی فرد را خدشه دار نخواهد کرد. داوری در مورد سازگاری و عدم سازگاری فن آوری های توان افزا با منافع عمومی مستلزم سنجش انواع این فن آوری ها با مصادیق منافع عمومی است. به نظر می رسد توان–افزایی انسانی در مجموع می تواند مستقیم و غیر مستقیم به ارتقاء سطح معیشت و بهداشت عمومی کمک کرده و بهره مندی حداقلی همه اعضای جامعه انسانی در این زمینه ها را بیش ازپیش ممکن سازد اما برخی انواع توان افزایی می توانند به مثابه تهدیدی بالقوه برای نظم و امنیت عمومی در نظر گرفته شوند. با اتخاذ رویکردی اولویت گرا، پذیرش الگوی زیستی–روانی–اجتماعی، بر مبنای اصول حقوق افراد دارای معلولیت و با اقتباس از قوانین مرتبط می توان دسترسی افراد داری معلولیت به فن آوری های توان افزایی انسانی، مادام که با هزینه های گزاف تولید می شوند را تضمین یا دست کم تسهیل کرده و این فن آوری ها را به مسیرهای کم خطرتر هدایت نمود.
ساختار و فهرست پایان نامه
فهرست اجمالی مقدمه:
الف: بیان مسیله
ب: اهمیت و ضرورت پژوهش
پ: پرسشهای پژوهش
ت: انگارهی پژوهش
ث: روش پژوهش
ج: پیشینه پژوهش
چ: سازماندهی پژوهش
فصل یکم: فن آوریهای توانافزایی انسانی، حقوق فردی و منافع عمومی
مبحث یکم: مفهوم و انواع فنآوریهای توانافزایی انسانی و مسیله ی عدالت
مبحث دوم: نسبت فنآوریهای توانافزایی انسانی با حقوق فردی
مبحث سوم: نسبت فنآوریهای توانافزایی انسانی با منافع عمومی
فصل دوم: به کارگیری فنآوریهای توانافزایی انسانی با اصول حقوقی و قوانین حمایتی افراد دارای معلولیت
مبحث یکم: چگونگی به کارگیری فنآوریهای توانافزایی انسانی
مبحث دوم: مفهوم، انواع و درجات معلولیت و اصول حقوق افراد دارای معلولیت
مبحث سوم: اولویت قانونی افراد دارای معلولیت در استفاده از فنآوریهای توانافزایی انسانی
یافته ها و نتیجه گیری:
منابع و مآخذ:
کلیدواژه ها
- فن&#۱۷۲;آوری&#۱۷۲;های توان&#۱۷۲;افزایی انسانی
- حقوق افراد دارای معلولیت
- افراد دارای معلولیت
- اولویت&#۱۷۲;گرایی