استناد به حقوق داخلی در رویه دیوان بین المللی دادگستری
 | |
| عنوان | استناد به حقوق داخلی در رویه دیوان بین المللی دادگستری |
|---|---|
| رشته | حقوق بین الملل عمومی |
| دانشجو | حانیه مولوی |
| استاد راهنما | حمید الهویی نظری |
| استاد مشاور | امیرحسین رنجبریان |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۴۰۲ |
| دانشگاه | دانشگاه تهران |
استناد به حقوق داخلی در رویه دیوان بین المللی دادگستری عنوان پایان نامه ای است که توسط حانیه مولوی، با راهنمایی حمید الهویی نظری و با مشاوره امیرحسین رنجبریان در سال ۱۴۰۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.
چکیده
در بحبوحه مباحث مربوط به مناسبات میان نظام های حقوقی داخلی و بین المللی، آنچه کمتر با اقبال مواجه شده است و نوشتار حاضر بدان پرداخته است نحوه مواجهه نظام حقوق بین الملل و به ویژه، دیوان بین المللی دادگستری با حقوق داخلی بوده است. در این میان دیوان بین المللی دادگستری به عنوان بخشی از گستره نظام حقوق بین الملل که کارویژه خود را متابعت از حقوق بین الملل دانسته گویای زبان حال این نظام است. اصولا، هر نهاد حقوقی بین الملل مکلف به اعمال حقوق بین الملل است و رسالت دیوان نیز بر اساس ماده ۳۸ اساسنامه این نهاد، اجرای حقوق بین الملل می باشد و برای حقوق داخلی، جز از مجرای این منابع و به شیوه ای غیرمستقیم جایگاهی تعیین نشده است. با این حال، اختلافات متعددی در پیشگاه دیوان مطرح گردیده که در میان آنها، بیشترین ارتباط دیوان با حقوق داخلی در بحث انطباق حقوق داخلی با قواعد حقوق بین الملل بوده است و حقوق داخلی دلیلی بوده است نزد دیوان تا آن را در ترازوی حقوق بین الملل مورد سنجش قرار دهد. علی رغم غلبه این رویکرد در نظرگاه دیوان، نوشتار حاضر نشان می دهد هم نیازی نظام حقوق بین الملل و حقوق داخلی دیوان را برآن داشته تا در پاره ای موارد هرچند محدود، از رویکرد غالب پا را فراتر گذاشته و حقوق داخلی را در خدمت نظم عمومی جامعه بین المللی به کار گیرد.
کلیدواژه ها
- دوآلیسم
- مانیسم
- ماده ۳۸