اعتصاب
اعتصاب را اینگونه تعریف کرده اند: وجود یک گروه اجتماعی که در حالت تبعیت و وابستگی نسبت به یک قدرت (اعم از بخش خصوصی یا عمومی) به سر برد و بتواند با قطع کار خود منافع آن مقام و قدرت را (خواه نفع مادی باشد یا معنوی مثل آرامش اجتماعی) به خطر اندازد.[۱] اعتصاب به معنی توقف موقت و هدفمند کار توسط گروهی از کارکنان به منظور بیان اعتراض یا تحمیل یک تقاضاست که با اهدافی از این قبیل صورت می‌گیرد: جلب منافع خاص برای اعتصاب کنندگان، یا رفع آسیب و ضرری که به آن‌ها رسیده است یا اعتراض به موردی در کار. اما این بدان معنا نیست که اگر توافق جمعی بین اعتصاب‌کنندگان برای ترک محل کار وجود نداشته باشد، اعتصاب رخ نمی‌دهد. مواردی وجود دارد که اعتصاب انجام می‌شود، حتی اگر فقط توسط یک کارمند اتفاق بیفتد، مشروط بر اینکه این اعتصاب انفرادی اثرات جدی داشته باشد. اعتصاب اعم از جمعی یا انفرادی مستلزم خودداری و امتناع کارکنان و کارگران بدون رضایت جهت‌های وابسته به آن از اجرای تعهدات ناشی از نص قانون یا قرارداد کار است. جرم اعتصاب کارمند در قانون شامل مجازات می شود با این شرط که برای وقوع این جرم اعتصاب باید توسط شخصی کارمند یا کارگر یا مکلف به خدمات انجام داده شود. در این صورت کارمند در محدوده مجازات‌ها تعریف می شود.[۲]
پایان‌نامه‌های مرتبط
منابع
- ↑ غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ 4. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1753792
- ↑ اعتصاب و اغتشاش کارکنان در قانون گذاری کشورهای عربی