اکتشاف و توسعه میادین نفتی ایران از طریق قراردادهای بیع متقابل
 | |
| عنوان | اکتشاف و توسعه میادین نفتی ایران از طریق قراردادهای بیع متقابل |
|---|---|
| نویسنده | عبدالحسین شیروی نصرالله ابراهیمی مجتبی اصغریان |
| محور موضوعی | حقوق نفت و گاز |
| سال نشر | ۱۳۸۸ |
| منتشر شده در | نشریه حقوقی بین المللی |
| دوره | ۲۶ |
| شماره | ۴۱ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
اکتشاف و توسعه میادین نفتی ایران از طریق قراردادهای بیع متقابل عنوان مقاله ای از عبدالحسین شیروی ، نصرالله ابراهیمی و مجتبی اصغریان است که در آذر 1388 و در شماره 41 مجله حقوقی بین المللی منتشر شده است.
چکیده
استفاده از قراردادهای بیع متقابل برای توسعه میادین نفت و گاز، ساز و کاری تثبیت شده در ایران است. قوانین و مقررات جاری، شرکت ملی نفت ایران را مجاز میدارند تا قراردادهای بیع متقابل را هم برای اکتشاف و هم برای توسعه میادین به کار برد. قرارداد بیع متقابل را میتوان بهعنوان یک قرارداد «خرید خدمات خطرپذیر» تعریف کرد که در آن، بازپرداخت هزینههای پیمانکار از طریق تخصیص بخشی از نفت و گازی که در نتیجه خدمات ارائه شده از طرف وی تولید شده، صورت میگیرد. قرارداد بیع متقابل بر قلمرو کاری مشخص، سقف هزینههای سرمایهای، حقالزحمه ثابت و دوره معین برای بازیافت سرمایه استوار است. زمانی که بیع متقابل، هم برای اکتشاف و هم برای توسعه به کار میرود، مشخصات میدان مد نظر برای توسعه در هنگام انعقاد قرارداد نامعین است. بنابراین، توافق در مورد قلمرو کاری، مدت عملیات توسعه، سقف هزینههای سرمایهای، حقالزحمه ثابت، و دوره بازیافت سرمایه باید به زمانی موکول شود که یک میدان تجاری کشف شده است. این مقاله نخست بهنحو اجمال، به استفاده از قرارداد بیع متقابل برای توسعه میادین نفت و گاز ایران میپردازد. سپس مهمترین ویژگیهای این ساز و کار را مورد بررسی قرار میدهد. آنگاه استفاده از بیع متقابل برای اکتشاف، توسعه و چالشهای مربوط مورد بحث قرار میگیرند. در پایان، این مقاله برای پرداختن به چالشهای موجود مروری بر مدل جدید بیع متقابل دارد که از طرف شرکت ملی نفت ایران ارائه شده است. دیدگاههای ارائه شده تنها متعلق به مؤلفین است و لزوماً بازگوکننده نظر شرکت ملی نفت ایران یا شرکت مهندسی و توسعه نفت یا هر ارگان دیگر دولت ایران نیست.