بررسی مشروعيت دعوت از مداخله خارجی در مخاصمات داخلی: با تاكيد بر راي ديوان بين المللی دادگستری در قضيه «فعاليت‌های نظامی در سرزمين كنگو»
بررسی مشروعيت دعوت از مداخله خارجی در مخاصمات داخلی: با تاكيد بر راي ديوان بين المللی دادگستری در قضيه «فعاليت‌های نظامی در سرزمين كنگو» نام مقاله‌ای از ستار عزیزی است که در شماره سی و سوم (تیر 1390) نشریه پژوهش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
در حقوق بین الملل سنتی، اگر شورشیان می‌توانستند بخش مهمی از کشور را تصرف کنند، دول ثالث دیگر نباید به هیچ کدام از طرفین مخاصمه کمک می‌کردند و در صورتی که درگیری به سطح مخاصمه ارتقاء پیدا می‌کرد یعنی درجه کنترل شورشیان بر سرزمین کشور به همان سطح کنترل دولت و یا حتی فراتر از آن می‌رسید و این وضعیت از سوی دول خارجی شناسایی می‌شد، آنگاه دول ثالث می‌توانستند به درخواست هر یک از طرفین مخاصمه مداخله نمایند. حقوق بین الملل معاصر در پرتو مقررات منشور ملل متحد رویکردی متفاوت اتخاذ کرده است. از یک سو انستیتو حقوق بین‌الملل در قطعنامه سال 1975، هر نوع مداخله دول خارجی در مخاصمات داخلی و کمک به طرفین مخاصمه را ممنوع نمود اما از سوی دیگر دیوان بین المللی دادگستری در قضیه نیکاراگوئه با تفکیک میان حکومت و گروه شورشی؛ حکومت را از حق دعوت دول خارجی به مداخله برخوردار دانست و کمک به گروه شورشی را مغایر مقررات حقوق بین الملل و اصل منع مداخله دانست. دیوان در قضیه « فعالیتهای نظامی در سرزمین کنگو » بار دیگر بر رویه پیشین خود تاکید نمود.
کلیدواژه‌ها
- دعوت از مداخله خارجی
- اصل منع مداخله
- مخاصمات داخلی
- ديوان بين المللی دادگستری
- قضيه فعاليت‌های نظامی در سرزمين كنگو