تجدید ارزیابی دارایی
تجدید ارزیابی دارایی به مفهوم نزدیک ساختن ارزش دفتری دارایی های ثابت به ارزش واقعی و به روز این دارایی هاست. ماهیت تجدید ارزیابی دارایی را نیز میتوان عملیاتی مالی-حقوقی دانست که به موجب آن سرمایهٔ ثبت شدهٔ شرکت در نتیجهٔ تجدید ارزیابی دارایی ها، به میزانی که در نتیجهٔ گذشت زمان افزوده شده، نزدیکتر میشود و همین مبلغ جدید (پس از تجدید ارزیابی) است که مالک عمل در حقوق و تکالیف قانونی همچون کسر اندوختهها، قرار میگیرد . مفهوم تجدید ارزیابی دارایی ها و زوایای آن تنیدهشده با نکتهها و مسائل مالی است و بیشتر از آنکه در نوشتههای حقوقی به بحث نهاده شود، در آثار و تألیفات حسابداری و حسابرسی مورد بحث و جدل قرار گرفته است. امروزه استانداردهایی در زمینۀ حسابداری در کشورهای مختلف به تصویب رسیده است و حسابداران نمیتوانند صرفاً به سلیقۀ خود گزارش های حسابداری را تنظیم کنند. در کشور ایران نیز سازمان حسابرسی به موجب ماده واحدۀ مصوب ۱۳۶۲/۱۰/۰۵ تأسیس شد که از جمله وظایف آن تدوین اصول و ضوابط فنی قابل قبول حسابداری و حسابرسی است. مجمع عمومی این سازمان در تاریخ ۱۳۸۶/۰۴/۳۰ دستورالعملی را تحت عنوان استاندارد حسابداری شمارۀ ۱۱ به تصویب رسانده است که جایگزین دستورالعمل قبلی شده و در حال حاضر تحت عنوان دارای یهای مشهود ثابت، ضوابط فنی حسابداری تجدید ارزیابی دارایی را در بر میگیرد.[۱]
منابع
- ↑ موسوی, سید امیرحسام; رمضانی آکردی, حبیب (1402). "افزایش سرمایۀ ناشی از تجدید ارزیابی داراییها؛ مفهوم و ابعاد حقوقی". مطالعات حقوق خصوصی. 53 (3): 489–511. doi:10.22059/jlq.2024.356308.1007750. ISSN 2588-5618.