تعارض اقرار با سایر دلایل در حقوق کیفری ایران
 | |
| عنوان | تعارض اقرار با سایر دلایل در حقوق کیفری ایران |
|---|---|
| رشته | حقوق جزا و جرم شناسی |
| دانشجو | طاهره امیدی |
| استاد راهنما | علی اکبر فرحزادی |
| استاد مشاور | احمد اسماعیل تبار |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۸۸ |
| دانشگاه | دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری |
تعارض اقرار با سایر دلایل در حقوق کیفری ایران عنوان پایان نامه ای است که توسط طاهره امیدی، با راهنمایی علی اکبر فرحزادی و با مشاوره احمد اسماعیل تبار در سال ۱۳۸۸ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری دفاع گردید.
چکیده
فرآیند تعارض بین ادله اثبات دعوی کیفری دارای نقش بسیار مهمی در جریان یک دادرسی کیفری می باشد. به طوری که حدوث آن باعث بروز مشکلات مهمی از جمله اطاله دادرسی عدم نیل به اهداف کیفر گردیده و موجب رکود دستگاه قضایی می باشد . لذا حل تعارض به وجود آمده و پیشتر از آن جلوگیری از بروز تعارض دارای اهمیت زیادی می باشد . بروز تعارض بین ادله کیفری معطوف به مولفه های گوناگون از جمله مبانی روانشناسی– جسمانی – قضایی می باشد.شیوه های حل تعارض بین ادله اثبات دعوی با تحولات تاریخی طرق اثبات دعوی دچار تحول گردیده و امروزه پیشرفت های علمی و آزمایشگاهی نقش مهمی در حل تعارض بین ادله کیفری ایفا می نمایند. اقرار به عنوان یکی از ادله اثبات دعوی است که در حقوق کیفری ایران اقرار جنبه طریقیت داشته و طریقی جهت ادراک و استنباط دادرس محسوب می گردد . حل تعارض بین اقرار با سایر ادله با روش های ترجیح، تخییر، تساقط امکان پذیر است. در شیوه ترجیح : یکی از دلایل متعارض به شخص شاکی واگذار می شوددر شیوه تخییر: اختیار انتخاب یکی از دلایل متعارض به شخص شاکی واگذار می شود در شیوه تساقط : هردو دلیل متعارض ساقط شده و بسته به موضوع به تحقیق ادامه داده می شود یا حکم یرایت صادر می شود . به نظر این جانب از این سه شیوه تساقط به لحاظ این که با طبع حقوقی و اهداف مجازات سازگار تر بوده و به عدالت نزدیک می باشد شیوه بهتری است
کلیدواژه ها
- اختلاف (تعارض)
- ایران
- اقرار
- حقوق جزا
- آیین دادرسی کیفری
- ادله اثبات دعوی
- اصل تخییر
- ترجیح
- حقوق جزا