حفاظت از تنوع زیستی دریایی و منابع ژنتیکی در مناطق ورای صلاحیت ملی به منزله میراث مشترک بشریت
حفاظت از تنوع زیستی دریایی و منابع ژنتیکی در مناطق ورای صلاحیت ملی به منزله میراث مشترک بشریت نام مقاله‌ای از زکیه تقی زاده و مهدی حدادی است که در شماره شصت و هشتم (مهر 1399) فصلنامه علمی پژوهش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
توسعه پایدار اقیانوسها و ضابطهمند نمودن دریاها با اعمال حاکمیت قانون بر آنها، یکی از پدیدههای نوین در عرصه حقوق بینالملل دریاها به شمار میرود. با تشدید چالشها و تهدیدات وارد بر محیط زیست دریایی و کاهش روزافزون منابع ژنتیکی در اثر گسترش فعالیتهای انسانی، نگرانیهای جامعه بینالمللی در خصوص وقوع بحران زیستمحیطی برای نسلهای آینده و تهدید مبانی انصاف بیننسلی و میراث مشترک بشریت رو به فزونی نهاده است. از اینرو حفاظت و بهرهبرداری پایدار از تنوع زیستی دریایی و منابع ژنتیکی در مناطق ورای صلاحیت ملی طی سالهای اخیر مرکز توجهات مجمع عمومی ملل متحد را به خود اختصاص داده و قرار است رژیم حقوقی حاکم بر تنوع زیستی با تدوین یک سند حقوقی الزامآور در چارچوب کنوانسیون حقوق دریاها به اجماع کشورها ضابطهمند گردد. پژوهش پیشرو ضمن تشریح نظام حقوقی بینالمللی حاکم بر تنوع زیستی دریایی به بررسی آثار حقوقی و نتایج حاصل از اعمال دکترین میراث مشترک بشریت بر منابع ژنتیکی دریایی در مناطق ورای صلاحیت ملی دولتها میپردازد.
کلیدواژه‌ها
- تنوع زیستی دریایی و منابع ژنتیکی
- توسعه پایدار
- انصاف بین نسلی
- میراث مشترک بشریت
- مناطق ورای صلاحیت ملی دولتها
مواد مرتبط
- ماده 194 کنوانسیون حقوق دریاها
- ماده 311 کنوانسیون حقوق دریاها
- ماده 1 کنوانسیون تنوع زیستی
- ماده 4 کنوانسیون تنوع زیستی
- ماده 15 کنوانسیون تنوع زیستی
- ماده 22 کنوانسیون تنوع زیستی