حقوق و تعهدات دولت مقرسازمان ملل در خصوص نمایندگان دولت ها

عنوان	حقوق و تعهدات دولت مقرسازمان ملل در خصوص نمایندگان دولت ها
رشته	حقوق بین الملل
دانشجو	احسان امیربیک
استاد راهنما	حمید الهویی نظری
استاد مشاور	الهام امین زاده
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۶
دانشگاه	دانشگاه تهران

حقوق و تعهدات دولت مقرسازمان ملل در خصوص نمایندگان دولت ها عنوان پایان نامه ای است که توسط احسان امیربیک، با راهنمایی حمید الهویی نظری و با مشاوره الهام امین زاده در سال ۱۳۹۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

چکیده

امروزه تکیه بر دیپلماسی دو جانبه و سنتی، پاسخگوی مسایل و معضلات عرصهی حقوق و روابط بین الملل نیست. در این میان، سازمانهای بین المللی با اضافه شدن به تابعان حقوق بین الملل و فراهم کردن بستری مناسب برای حل و فصل بسیاری از چالشها و پاسخگویی به نیازهای جدید دولت ها از جایگاه برجسته ای برخوردارند. در این میان نقش و اهمیت سازمان ملل متحد به عنوان مهمترین سازمان بین المللی جهانی با هیچ سازمان دیگری قابل قیاس نیست. ملل متحد هرچند از شخصیت حقوقی برخوردار است اما مانند سایر سازمانها از داشتن سرزمین محروم است. همین مساله موجب شده، ملل متحد و سایر سازمانها برای انجام امور خود در قسمتی از سرزمین یک دولت به عنوان مقر آن سازمان، فعالیت داشته باشند. معمول است که برای هماهنگی بیشتر با حقوق داخلی کشور میزبان و در نظر گرفتن مزایا و مصونیت های سازمان ها با کشورهای میزبان، معاهده ای با نام موافقتنامه ی مقر منعقد شود. در این میان سازمان ملل متحد به علت گستردگی فعالیت های آن و عملکرد قابل انتقاد دولت میزبان آن یعنی ایالات متحده ی آمریکا، در رابطه با موانع تحمیلی متعدد نسبت به نمایندگان دولت ها و سازمان ها و ناظران بیش از سازمان های دیگر با مشکل مواجه بوده است. رویه ی اتخاذی ایالات متحده در تعارض با مفاد برخی اسناد بین المللی؛ مانند کنوانسیون ۱۹۷۵ وین، کنوانسیون مزایا و مصونیت های ملل متحد و موافقتنامه ی مقر میان این کشورو ملل متحد است. رویه های این کشور نسبت به ورود اشخاص به محدوده ی مقر در برخی موارد، نقض تعهدات این دولت محسوب می شود. از اقدامات دولت میزبان از بدو تاسیس ملل متحد مشخص است، که این کشور به دنبال تشکیل و تثبیت رویه ی عملی خود به عنوان عرف بین المللی است که ملل متحد و دولت های متضرر می بایست با پاسخ به موقع، محکم و استفاده ی حداکثری از ظرفیت حقوق بین الملل در این حوزه، به اینگونه اقدامات دولت میزبان واکنش نشان دهند. از جمله ابزارهایی که در این خصوص می توان از آن ها استفاده کرد می توان به درخواست نظر مشورتی از دیوان بین المللی دادگستری، قطعنامه های مجمع عمومی، موضع گیری های دبیرکل، مشاور حقوقی و دفتر حقوقی ملل متحد، استفاده از سازِکار کمیته ی روابط با دولت میزبان، استفاده از سازِکار داوری موضوع بخش ۲۱ موافقتنامه ی مقر و نهایتا انتقال مقر ملل متحد به کشوری بی طرف اشاره کرد

کلیدواژه ها

• دولت مقر ملل متحد
• موافقتنامه مقر
• نمایندگان دولت ها
• کنوانسیون ۱۹۷۵ وین
• مزایا و مصونیت ها