حق شرط نسبت به معاهدات قانونساز و معاهدات حقوق بشر
 | |
| عنوان | حق شرط نسبت به معاهدات قانونساز و معاهدات حقوق بشر |
|---|---|
| رشته | حقوق بین الملل |
| دانشجو | شکوفه سدیقی |
| استاد راهنما | جمشید ممتاز |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۷۸ |
| دانشگاه | دانشگاه تهران |
حق شرط نسبت به معاهدات قانونساز و معاهدات حقوق بشر عنوان پایان نامه ای است که توسط شکوفه سدیقی، با راهنمایی جمشید ممتاز در سال ۱۳۷۸ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.
چکیده
در بخش اول با نگاهی به روند تاریخی شکل گیری قواعد حق شرط، ویژگیهای این نهاد حقوقی را در دوره اول (از آغاز تا ۱۹۵۱) و دوم (از ۱۹۵۱ تا ۱۹۹۴)، بررسی نموده و همچنین به روشهای مختلف اعمال آن در این دوران و تحولات ناشی از رای مشورتی دیوان بین المللی دادگستری در سال ۱۹۵۱ در قضیه ژنوساید پرداخته و سپس به بحث و بررسی مقررات حاکم بر حق شرط در کنوانسیون ۱۹۶۹ وین حقوق معاهدات خواهیم پرداخت. آنگاه در بخش دوم، ابتدا به علل طرح مجدد مسیله حق شرط که باعث تکوین دوره سوم (از ۱۹۹۴ به بعد) گردیده می پردازیم و ضمن بررسی ابهامات و خلاهای کنوانسیونهای وین، مروری خواهیم داشت بر عملکرد دولتها در زمینهحق شرط به معاهدات قانونساز و معاهدات حقوق بشر، سپس با نگاهی بر دکترین و آرا قضایی بین المللی در این زمینه، دستاوردهای اخیر کمیسیون حقوق بین الملل در این خصوص را مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهیم داد.
کلیدواژه ها
- حق شرط
- حقوق بین الملل
- حقوق بشر
- عهدنامه