حل‌وفصل مسئلۀ اقلیت‌ها در پرتو رویکرد نوین حق تعیین سرنوشت
حل‌وفصل مسئلۀ اقلیت‌ها در پرتو رویکرد نوین حق تعیین سرنوشت نام مقاله ای است از محمد علی پارسا مهر و سید علی میر موسوی که در شماره یک دوره پنجاه (بهار 1399) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران منتشر شده است.
چکیده
از پایان استعمارزدایی به این‌سو، طرح درخواست‌های جدایی‌طلبانه در پرتو حق تعیین سرنوشت از سوی اقلیت‌ها و واکنش خشونت‌بار دولت‌ها به آن، که با نقض گستردۀ حقوق بشر و تهدید صلح و امنیت بین‌المللی همراه بود، به‌عنوان مسئله‌ای مهم، در حقوق بین‌الملل مطرح بوده است. با پایان جنگ سرد و پس از تحولات دهه‌ی ۱۹۹۰، رویکرد جدیدی درباره مفهوم حق تعیین سرنوشت پدیدار شد که توانست با برقراری سازش میان حق تعیین سرنوشت و اصول حقوق بین‌الملل ازجمله اصل یکپارچگی سرزمینی، راه‌حلی برای مسئله منازعات اقلیت‌ها ارائه دهد. در این رویکرد جدید، حق تعیین سرنوشت از حق تشکیل دولت، به حقِ سازمان‌دهیِ دولت بهوسیله مردم و اقلیت‌ها جهت‌گیری داشته است. در این رویکرد، از حق تعیین سرنوشت به‌عنوان مبنا و پشتوانه‌ای برای استقرار دموکراسی و توسعۀ حقوق بشر و همچنین تضمین حقوق اقلیت‌ها استفاده می‌شود. تبیین دقیق این رویکرد، با بهره‌گیری از تحلیل حقوقی اسناد و مدارک مربوط، و بررسی تأثیر آن در حل‌وفصل مسئلۀ اقلیت‌ها هدف اصلی این مقاله بوده است.
کلیدواژه‌ها
- اصل حاکمیت دولت ها
- اصل یکپارچگی سرزمینی
- حقوق اقلیت ها
- حق تعیین سرنوشت
- دموکراسی