دادرسی موازی در دعاوی خصوصی بین المللی
 | |
| عنوان | دادرسی موازی در دعاوی خصوصی بین المللی |
|---|---|
| رشته | حقوق خصوصی |
| دانشجو | محمدمجد کابری |
| استاد راهنما | اعظم انصاری |
| استاد مشاور | عبدالله خدابخشی شلمزاری، رضا معبودی نیشابوری |
| مقطع | دکتری |
| سال دفاع | ۱۴۰۲ |
| دانشگاه | دانشگاه فردوسی مشهد |
دادرسی موازی در دعاوی خصوصی بین المللی عنوان رساله ای است که توسط محمدمجد کابری، با راهنمایی اعظم انصاری و با مشاوره عبدالله خدابخشی شلمزاری و رضا معبودی نیشابوری در سال ۱۴۰۲ و در مقطع دکتری دانشگاه فردوسی مشهد دفاع گردید.
چکیده
در صورتی که دعاوی یکسان یا مرتبط در دادگاههای دو کشور اقامه شوند، فرض دادرسی موازی در دعاوی بینالمللی و آثار نامطلوب آن، از جمله تعارض آرا به وجود میآید. در عبارت اخیر ماده ۹۷۱ قانون مدنی ایران، قانونگذار تاکید کرده است که دادگاههای ایران نباید از صلاحیت رسیدگی به دعوا به نفع یک دادگاه خارجی عدول نمایند، اگرچه همان دعوا قبلا در دادگاه خارجی اقامه شده باشد و در نتیجه، قانونگذار رویکرد بی اعتنایی نسبت به دادرسی موازی در دعاوی بین المللی اتخاذ نموده است. هدف این رساله تلاش برای جستجوی مبانی و شیوههای مناسب و موثر برای مقابله دادگاههای ایران با فرض دادرسی موازی میباشد. برای تحقق این هدف، رساله حاضر به تبیین، بررسی و تحلیل مبانی و شیوههای مقابله با دادرسی موازی در دو نظام حقوقی رومی ژرمنی و کامن لا میپردازد. همچنین در این خصوص رویکرد حقوق مصر و اتحادیه اروپا به طور ویژه در کنار حقوق ایران مورد بررسی قرار میگیرد. افزون بر این، رویکرد اسناد بین المللی در زمینه مقابله با دادرسی موازی نیز واکاوی میشود. اثر حاضر نشان میدهد که در حقوق ایران بر مبنای قاعده تقدم اولین دادگاه، هر دو شیوه ایراد امر مطروحه و ایراد امر مرتبط با تحقق شرایطی مورد پذیرش هستند. همچنین مانعی برای استفاده دادگاههای ایران از قرار منع دعوا برای مقابله با دادرسی موازی در برخی موارد خاص وجود ندارد. افزون بر این، بر مبنای اصل حاکمیت اراده، توافقهای انحصاری انتخاب دادگاه به عنوان شیوه موثری برای اجتناب از وضعیت دادرسی موازی، در حقوق ایران لازم الاجرا هستند. از سوی دیگر، اثر حاضر نشان میدهد که دکترین دادگاه نامناسب به عنوان مبنایی برای عدول دادگاههای ملی از صلاحیت رسیدگی به دعوا به نفع دادگاههای کشورهای دیگر در حقوق ایران مورد پذیرش نیست.
کلیدواژه ها
- توافق های انتخاب دادگاه
- دعاوی مرتبط
- دکترین امر مطروحه
- دکترین دادگاه نامناسب
- قرار منع دعوا
- قاعده تقدم اولین دادگاه
- صلاحیت انحصاری
مواد مرتبط
- ماده 961 قانون مدنی
- ماده ۹۷۱ قانون مدنی
- ماده 87 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 89 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 90 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 165 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 169 قانون اجرای احکام مدنی
- ماده 21 موافقنامه معاضدت و روابط قضایی در موضوعات قضایی و مدنی بین دولت ایران و قزاقستان
- ماده 22 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 27 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 28 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 29 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 30 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 31 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 33 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 73 آییننامە اروپایی بروکسل
- ماده 25 معاهده جامعە اروپایی
- ماده 5 کنوانسون لاهه
- ماده 6 کنوانسیون لاهه
- ماده 39 کنوانسیون حمل و نقل جادهای
- ماده 4 اصول و قواعدی برای آیین دادرسی مدنی فراملی
- ماده 6 اصول و قواعدی برای آیین دادرسی مدنی فراملی
- ماده 8 اصول و قواعدی برای آیین دادرسی مدنی فراملی
- ماده 9 قانون بین الملل خصوصی سوئیس