رای دادگاه درباره اصل حاکم در دعوای مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۴۰۰۰۲۱۸)

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
رای دادگاه تجدیدنظر شماره
شماره دادنامه۹۳۰۹۹۷۰۲۲۴۰۰۰۲۱۸
تاریخ دادنامه۱۳۹۳/۰۲/۲۷
نوع رأیرأی شعبه
نوع مرجعدادگاه تجدیدنظر استان
گروه رأیرای حقوقی
موضوعاصل حاکم در دعوای مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت
قاضیاصلان بدیهه اقدم
محمد خالقی
نجفی سوادرودباری

چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره اصل حاکم در دعوای مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت: با توجه به اینکه اصل بر عدم تبرع است بنابراین زوجه می تواند اجرت کارهای انجام شده در ایام زوجیت را مطالبه نماید.

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دادخواست خانم م.ب. با وکالت آقایان ر.ن. و ح.م. به طرفیت آقای م.خ. به خواسته اجرت المثل ایام زندگی مشترک طرفین با عنایت به دادخواست تقدیمی و مدارک و مستندات ابرازی خواهان و با توجه به اظهارات طرفین در جلسه دادرسی نظر به اینکه خواهان در طول زندگی مشترک کارهایی را که شرعا به عهده وی نبوده در منزل مشترک انجام داده و با عنایت به اینکه اصل نیز بر عدم تبرع می باشد و با توجه به اینکه خوانده نیز دلیلی کافی بر بی اعتباری خواسته خواهان ارائه نکرده و موضوع حسب ضرورت به کارشناسی ارائه گردیده و نظریه کارشناسی نیز مصون از اعتراض طرفین باقیمانده است النهایه نظر به مراتب مذکوره دادگاه دعوی خواهان را ثابت تشخیص داده مستندا له ماده واحده قانون الحاق یک تبصره به ماده ۳۳۶ قانون مدنی و مادتین ۵۱۹ و ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی حکم به محکومیت آقای م.خ. به پرداخت سی وپنج میلیون ریال بابت اجرت المثل کارهای انجام گرفته در منزل مشترک توسط خواهان و نیز پرداخت مبلغ هفت صد هزار ریال بابت هزینه دادرسی و نیز به پرداخت حق الوکاله وکیل وفق تعرفه قانونی و نیز به پرداخت مبلغ ۰۰۰/۶۰۰ ریال دستمزد کارشناسی در حق خواهان خانم م.ب. صادر و اعلام می دارد این رأی حضوری بوده ظرف بیست روز قابل اعتراض در محاکم تجدیدنظر مرکز استان تهران می باشد.

شعبه ۲۶۱ دادگاه عمومی حقوقی تهران اقدم

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

در خصوص دادخواست تجدیدنظرخواهی آقای م.خ. به طرفیت خانم م.ب. نسبت به دادنامه شماره ۱۴۵۷ مورخ ۳۰/۱۰/۹۲ در پرونده کلاسه ۱۲۳۴ صادره از شعبه ۲۶۱ دادگاه عمومی حقوقی تهران که به موجب آن دادخواست بدوی تجدیدنظر خوانده به طرفیت تجدیدنظرخواه به خواسته مطالبه اجرت المثل ایام زندگی مشترک که دادگاه محترم بدوی پس از تشکیل جلسه دادرسی و بررسی اسناد و مدارک ابرازی و لوایح تقدیمی و صدور قرار ارجاع امر به کارشناس و اخذ نظریه کارشناسی و مصون ماندن نظریه موصوف از اعتراض اصحاب دعوی درنهایت حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ سی وپنج میلیون ریال بابت اجرت المثل ایام زندگی مشترک به انضمام خسارات دادرسی در حق خواهان و اعلام نموده با توجه به دادخواست تجدیدنظرخواهی و لوایح تقدیمی اعتراض تجدیدنظرخواه وارد نمی باشد زیرا دادنامه تجدیدنظر خواسته بر اساس محتویات پرونده و دلایل و مدارک ابرازی صحیحا و مطابق مقررات قانونی و خالی از هرگونه اشکال صادرشده و تجدیدنظرخواه در این مرحله از رسیدگی دلیل یا مدرک قانع کننده و محکمه پسندی که نقض و بی اعتباری دادنامه معترض عنه را ایجاب نماید ابراز ننموده و لایحه اعتراضیه متضمن جهت موجه نیست و تجدیدنظرخواهی با هیچ یک از شقوق ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی مطابقت ندارد لذا دادگاه ادعای تجدیدنظرخواه را وارد و محمول بر صحت تشخیص نداده دادنامه مورد اعتراض را منطبق با مقررات و اصول دادرسی می داند مستندا به ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی ضمن ردّ دادخواست تجدیدنظرخواهی دادنامه تجدیدنظر خواسته را عینا تأیید می نماید. این رأی قطعی است.

رئیس شعبه ۴۰ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مستشار دادگاه

خالقی نجفی سواد رودباری