رای دادگاه درباره خوف ضرر زوجه به علت ضرب و جرح (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۹۸۱)

شماره دادنامه	۹۲۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۹۸۱
تاریخ دادنامه	۱۳۹۲/۰۶/۱۶
نوع رأی	رأی شعبه
نوع مرجع	دادگاه تجدیدنظر استان
گروه رأی	رای حقوقی
موضوع	خوف ضرر زوجه به علت ضرب و جرح
قاضی	حاتمی محرمعلی بیگدلی ارژنگی

چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره خوف ضرر زوجه به علت ضرب و جرح: صرف صدور یک دادنامه مبنی بر ایراد ضرب و حرج زوجه توسط زوج نمی تواند اماره بر خوف ضرر زندگی زوجه در منزل مشترک با زوج باشد و مظنه خوف ضرر نیز امری موقتی بوده و نمی تواند به طور دائم از سوی زوجه جهت امتناع موجه از زندگی مشترک مورد استناد قرار گیرد.

رأی دادگاه بدوی

درخصوص دادخواست تقدیمی از طرف آقای م.ب. فرزند ع. به طرفیت خانم ف.ر. فرزند م. با وکالت خانم پ.ع. به خواسته تقاضای صدور حکم بر الزام به تمکین؛ با این توضیح که خواهان اذعان نموده خوانده حاضر به تمکین نمی باشد خوانده در مقابل اعلام نموده که ایشان مرا به شدت مورد ضرب وجرح قرار داده و از منزل بیرون نموده است و در دادسرا دارای پرونده کیفری می باشیم زوج اعلام نموده من ایشان را نزده ام که نهایتا طی استعلامی که از شعبه ۱۱۴۶دادگاه جزایی به عمل آمده مؤید محکومیت زوج به پرداخت دیه از جهت ضرب وجرح عمدی می باشد و با عنایت به اینکه آرای صادره در دادگاه جزایی در دادگاه حقوقی از اعتبار امر مختومه برخوردار بوده لهذا دادگاه با توجه به مطالب معنونه فوق که مبین مظنه خطر برای زوجه می باشد لهذا دادگاه دعوی خواهان را وارد تشخیص نداده و مستندا به ماده ۱۱۱۵قانون مدنی حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می نماید. رأی صادره حضوری و ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل اعتراض در دادگاه محترم تجدید نظر استان تهران می باشد.

رئیس شعبه ۲۳۹ دادگاه عمومی حقوقی تهران حاتمی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

تجدید نظر خواهی آقای م.ب. به طرفیت همسرش خانم ف.ر. با وکالت خانم پ.ع. نسبت به دادنامه شماره ۵۶۲ مورخ ۱۷/۴/۹۲ صادره از شعبه ۲۳۹ دادگاه عمومی تهران که به موجب آن با احراز مظنه خوف ضرر برای زوجه با استناد به ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی حکم به رد دعوی زوج به خواسته تمکین صادرشده وارد و موجه است و رأی دادگاه مطابق قانون و دلایل موجود در پرونده صادر نگردیده است. زیرا از مندرجات پرونده و مجموع تحقیقاتی که صورت گرفته است مظنه خوف ضرر جانی یا شرافتی و یا مالی برای زوجه در صورت بازگشت به منزل مشترک قابل احراز نیست چون دلیلی بر ایراد ضرب وجرح و صدمه عمدی بدنی مکرر وجود ندارد و محکومیت زوج به اتهام ایراد ضرب وجرح عمدی به شرح دادنامه شماره ۳۵ مورخ ۲/۲/۹۲ شعبه ۱۱۴۶ دادگاه عمومی نیز دلیلی بر تکرار این امر و مظنه خوف ضرر در صورت بازگشت زوجه به منزل نمی باشد از طرفی استفاده زوجه از مزایای ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی یک امر موقتی است و زوجه نمی تواند با این بهانه که مورد ضرب وجرح قرارگرفته برای همیشه از این ماده قانونی استفاده نموده و از تمکین خودداری کند به ویژه اینکه اولا : زوجه مدعی شده، که زوج او را از منزل بیرون کرده است مفهوم این جمله این است که اگر زوج او را از منزل بیرون نکرده بود وی قصد ادامه زندگی مشترک را داشت و خوف ضرر در میان نبوده. ثانیا : در دادنامه استنادی زوج از اتهام ترک انفاق زوجه به لحاظ نشوز وی تبرئه شده است درصورتی که اگر مظنه خوف ضرر وجود داشت در آن صورت عذر زوجه موجه بود و ناشزه محسوب نمی گردید علی ای حال هیچ دلیلی وجود ندارد که در صورت بازگشت زوجه به منزل مشترک باز هم مورد ضرب وجرح زوج قرار گیرد و خوف ضرر وجود داشته باشد. بنابراین با استناد به ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه تجدید نظرخواسته نقض می شود و با استناد به مواد ۱۱۰۲ تا ۱۱۰۵ و ۱۱۱۴ قانون مدنی حکم بر الزام زوجه به بازگشت به منزل مشترک و تمکین از زوج صادر می گردد النهایه اثر این حکم نسبت به آتیه و بعد از اجرا است و دلیل بر نشوز زوجه درگذشته نمی باشد. این رأی قطعی است.

رئیس شعبه ۳۰ دادگاه تجدید نظر استان تهران مستشار دادگاه

بیگدلی ارژنگی