رای دادگاه درباره ممانعت پدر از بیرون رفتن فرزند (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۷۰۳۰۱۵۰۴)
.png) | |
| شماره دادنامه | ۹۳۰۹۹۷۰۲۷۰۳۰۱۵۰۴ |
|---|---|
| تاریخ دادنامه | ۱۳۹۳/۱۱/۲۶ |
| نوع رأی | رأی شعبه |
| نوع مرجع | دادگاه تجدیدنظر استان |
| گروه رأی | رای کیفری |
| موضوع | ممانعت پدر از بیرون رفتن فرزند |
| قاضی | احمد عزیزی سیدمحمد موسوی پور فاتحی |
چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره ممانعت پدر از بیرون رفتن فرزند: ممانعت پدر از بیرون رفتن فرزند با رفتارهای قهری مانند بستن فرزند، مصداق بزه حبس غیرقانونی نیست.
رأی دادگاه بدوی
اتهام ق.، ۶۰ ساله، آزاد با معرفی کفیل، به موجب کیفرخواست مورخ ۲۰/۰۱/۱۳۹۳ دادسرای عمومی و انقلاب شهریار حبس غیرقانونی فرزندش الف. اعلام شده است. با این توضیح که شاکیه الف. بیان داشته: ((شکایتم از پدرم ق. است به این علت که هر وقت خواستگاری برای من می آید رد می کند و گرایش به ... دارد و دائم برای ...دعا می کند و حدود پنج ماه توی خانه پای مرا با زنجیر بست و به لولای در بست و حتی اجازه دستشویی رفتن را نیز به من نمی داد که وی یک بار اجازه داد برم به حمام که موبایل خواهرم را برداشتم و در حمام به پلیس زنگ زدم...)) با توجه به شکایت شاکیه - اظهارات گواهان معرفی شده - اظهارات متهم مذکور در مرحله تحقیق دادسرا که بیان داشته: ((...من زنجیر خریدم که وی را زنجیر بزنم که فرار نکنه و حدودا نزدیک به یک ماه نامبرده در زنجیر و حبس بوده است...)) و لایحه ارائه شده توسط متهم مذکور که اظهار داشته: ((... مستلزم بود حدود الهی را رعایت کنم...)) و سایر قرائن و امارات موجود در پرونده بزه انتسابی ازنظر دادگاه محرز و مسلم است و دادگاه بنا به مراتب مذکور و با استناد به ماده ۵۸۳ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ حکم به محکومیت متهم مذکور به تحمل یک سال حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت قبلی صادر و اعلام می دارد. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل اعتراض در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران است.
دادرس شعبه ۱۰۲ دادگاه عمومی جزایی شهریار- عزیزی
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
در این پرونده خانم الف. علیه آقای ق. مبنی بر حبس غیرقانونی شکایتی تقدیم نموده است که پس از انجام تحقیقات و رسیدگی قانونی توسط دادگاه بدوی برابر دادنامه شماره ۲۰۰۲۸۴ مورخه ۱۰/۰۴/۱۳۹۳ صادره از سوی شعبه ۱۰۲ دادگاه عمومی جزایی شهرستان شهریار منجر به صدور محکومیت متهم موصوف به تحمل یک سال حبس تعزیری گردیده است؛ فلذا متهم در فرجه قانونی به دادنامه صدرالذکر معترض شده اند که پس از جری تشریفات قانونی پرونده به این دادگاه ارجاع گردیده است. پس از مداقه نظر و بررسی محتویات پرونده اولا با توجه به این که پدر ولایت قهری بر فرزند خود در نگهداری آن به لحاظ صیانت از وی را دارد و صرف ادعای شاکیه که مدعی شده پدرم من را در یک اتاق نگهداری و از رفتن به بیرون ممانعت می نموده است که محل تأمل است. ثانیا در خصوص نگهداری با زنجیر در صورتی ضرب وجرحی بر شاکیه وارد نشده باشد نمی توان آن را اقدام مجرمانه تلقی نمود و شاید می توان آن را مصداق اذیت و آزار قرار داد. ثالثا با عنایت به ماده استنادی در متن رأی که اشاره به مقامات صلاحیت دار دارد و متوجه متهم نیست، فلذا با قبول تجدیدنظرخواهی از سوی تجدیدنظرخواه مستندا به بند یک قسمت ب ماده ۲۵۷ قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری دادنامه صدرالذکر نقض و مستندا به اصل ۳۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بند الف ماده ۱۷۷ قانون مذکور حکم بر برائت متهم صادر و اعلام می گردد. این رأی قطعی است.
شعبه۵۸ دادگاه تجدیدنظراستان تهران - رئیس و مستشار
سیدمحمد موسوی پور - احمد فاتحی