رای دادگاه درباره پیش فرض وجود دستور زوج در انجام امور مستوجب اجرت المثل زوجه (دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۰۲۰۲۴۵۶)

شماره دادنامه	۹۱۰۹۹۷۰۲۲۰۲۰۲۴۵۶
تاریخ دادنامه	۱۳۹۱/۱۲/۲۷
نوع رأی	رأی شعبه
نوع مرجع	دادگاه تجدیدنظر استان
گروه رأی	رای حقوقی
موضوع	پیش فرض وجود دستور زوج در انجام امور مستوجب اجرت المثل زوجه
قاضی	علی محمدلو ارژنگی مؤتمن

چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره پیش فرض وجود دستور زوج در انجام امور مستوجب اجرت المثل زوجه: با توجه به ریاست زوج بر خانواده، انجام امور منزل به دستور مشارالیه مفروض است و نیازی به اثبات دستور لفظی و صریح توسط زوج نیست.

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دادخواست خانم الف.غ. فرزند ر. به طرفیت آقای د.ع. فرزند ش. به خواسته مطالبه اجرت المثل سنوات زندگی مشترک از تاریخ ۶/۸/۱۳۵۹ لغایت ۲۶/۵/۱۳۹۰ با عنایت به جامع محتویات پرونده و با توجه به اینکه خواهان اظهار داشته کارهایی که در زندگی مشترک که نوعا به آن اجرت تعلق می گیرد، انجام دادم، به قصد دریافت اجرت و به دستور همسرم بوده و دلیلی و مدرکی از جمله شهادت شهود در خصوص دستور زوج ندارم و انکار زوج (خوانده پرونده) مبنی بر اینکه هیچ دستوری جهت کارهای خانه در زندگی مشترک نبوده و برای دادگاه نیز این موضوع محرز نمی باشد لذا دادگاه مستندا به تبصره ذیل ماده ۳۳۶ قانون مدنی حکم به بطلان دعوی خواهان صادر و اعلام می نماید رأی صادره حضوری و ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض و رسیدگی در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد

رئیس شعبه ۲۳۰ دادگاه عمومی خانواده تهران- محمد لو

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

تجدیدنظرخواهی خانم الف.غ. با وکالت س.م. از دادنامه شماره ۹۱۰۰۳۰۳ مورخه ۳۱/۲/۱۳۹۱ شعبه محترم ۲۳۰ دادگاه خانواده تهران که به موجب آن دعوی مطروحه از ناحیه تجدیدنظرخواه به طرفیت آقای د.ع. به خواسته مطالبه اجرت المثل سنوات زندگی مشترک در پرونده کلاسه ۹۱۰۰۱۷۶ حکم به بطلان دعوی تصدیر گردیده، وارد است چراکه استدلال دادگاه محترم بدوی در عدم احراز خواسته، عدم تعرفه شهود از ناحیه زوجه و انکار زوج از سوی دیگر است. دادگاه جهت رسیدگی به دلایل با دعوت از طرفین با تشکیل جلسه دادرسی مورخه ۱۷/۸/۹۱ وکیل محترم زوجه اظهار داشته اولا زوجه خانه دار بوده و تمامی کارهای انجام پذیرفته از سال ۱۳۵۹ تا سال ۱۳۹۰ را از قبیل پخت و پز و نظافت و بچه داری را، به قصد عدم تبرع و با دستور زوج انجام داده است به نظر می بایست دادگاه محترم بدوی در احراز استحقاق دریافت اجرت المثل توجه به اظهارات زوجه را در انجام امورات مذکور به قصد عدم تبرع می بایست ملاک تشخیص قرار می دادند چراکه با استفاده از وحدت ملاک ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی که مقرر داشته، در روابط زوجین ریاست خانواده از خصایص شوهر است، در مانحن فیه نیز انجام امورات مذکور ناشی از همین روابط بوده که در مقام احراز، نیازی به تصریح زوج از لحاظ لفظی نسبت به دستور امورات فوق نمی باشد لذا با توجه به اینکه زوجه به قصد عدم تبرع امورات مذکور را انجام داده با احراز تعلق اجرت المثل، موضوع به کارشناسان رسمی ارجاع که مآلا هیأت کارشناسی طی نظریه شماره ۹۱/۷۲۸ مورخه ۲۳/۱۲/۱۳۹۱ اجرت المثل ایام زندگی مشترک از تاریخ ۶/۸/۱۳۵۹ لغایت ۲۶/۵/۱۳۹۰مبلغ ۰۰۰/۲۰۱۵۰۰ ریال تعیین گردیده که بنا به مراتب مذکور با وارد دانستن اعتراض معترض نسبت به دادنامه معترض عنه، مستندا به صدر ماده ۳۵۸ از قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب مصوب ۲۱/۱/۱۳۷۹ در امور مدنی ضمن نقض دادنامه معترض عنه به استناد مواد ۳۳۶ با تبصره الحاقی قانون مدنی و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب، حکم به محکومیت تجدیدنظرخوانده به پرداخت مبلغ ۰۰۰/۲۰۱۵۰۰ ریال از بابت اجرت المثل و پرداخت هزینه دادرسی و حق الوکاله طبق تعرفه محکوم می نماید رأی صادره مطابق ماده ۳۶۵ از همان قانون قطعی است.

مستشاران شعبه ۲ دادگاه تجدید نظر استان تهران

ارژنگی - موتمن