رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره ضمانت اجرای عدم ارائه دادخواست فرجامی به مرجع صادرکننده رأی

شماره دادنامه	۹۲۰۹۹۷۰۹۰۸۲۰۰۲۰۵
تاریخ دادنامه	۱۳۹۲/۰۸/۰۷
نوع رأی	رأی شعبه
نوع مرجع	شعبه دیوان عالی کشور
شعبه	شعبه ۲۲ دیوانعالی کشور
گروه رأی	رای حقوقی
موضوع	ضمانت اجرای عدم ارائه دادخواست فرجامی به مرجع صادرکننده رأی
قاضی	غروی نایینی الهی

رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره ضمانت اجرای عدم ارائه دادخواست فرجامی به مرجع صادرکننده رأی: فرجام خواه باید دادخواست فرجامی و ضمایم آن را به دادگاه صادرکننده رأی فرجام خواسته تحویل دهد تا از آن طریق برای دیوان عالی کشور ارسال شود، در صورتی که این تشریفات انجام نشود، دادخواست فرجامی مورد رسیدگی قرار نمی گیرد و دیوان عالی کشور با تکلیفی مواجه نیست.

رأی خلاصه جریان پرونده

در تاریخ ۹/۱/۹۱ آقای فرجام خواه با وکالت خانم س.ر. دادخواستی مبنی بر فسخ نکاح به علت عدم دوشیزگی خوانده به طرفیت خانم فرجام خوانده تسلیم دادگستری شهرستان نیر نموده که به شعبه اول دادگاه عمومی ارجاع شده است. آن شعبه با رسیدگی به پرونده طی دادنامه شماره ۸۲۲ ۱۸/۸/۹۱ ادعای وکیل خواهان را غیر وارد دانسته و حکم بر بطلان دعوی وی صادر کرده است از این رأی توسط وکیل آقای م.ب. تجدیدنظرخواهی شد و پرونده به شعبه ۶ دادگاه تجدیدنظر استان اردبیل ارجاع شد و آن شعبه طی دادنامه شماره ۱۳۱۷ ۲۱/۱۲/۹۱ با رد تجدیدنظرخواهی رأی بدوی را تأیید نموده است. این رأی در مورخ ۱/۳/۹۲ به وکیل آقای ب. بنام س.ر. طبق ماده ۶۸ ق.آ.د.م ابلاغ شد و موکل وی آقای م.ب. در تاریخ ۱۳/۳/۹۲ دادخواست فرجام خواهی را به دفتر شعبه اول دادگاه عمومی نیر ( دادگاه بدوی) تسلیم نموده است و آن شعبه با تبادل لوایح پرونده را به دیوان عالی کشور ارسال داشته که به این شعبه ارجاع شده است و این شعبه به لحاظ کسر تمبر و ناقص بودن طی دادنامه شماره ۱۳۴۱۵/۵/۹۲ تصمیم به عدم قابلیت اقدام گرفته است و پرونده به همان شعبه بدوی عودت داده شد و با رفع نقص مجددا به این شعبه ارسال شده است. هیأت این شعبه باملاحظه پرونده و قرائت گزارش تهیه شده توسط عضو ممیز و مشاوره چنین اتخاذ تصمیم می نماید.

رأی شعبه دیوان عالی کشور

با توجه به اینکه ابلاغ دادنامه فرجام خواسته صادره از شعبه ششم دادگاه تجدیدنظر استان در مانحن فیه به شخص وکیل فرجام خواه وفق ماده ۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی به عمل آمده و وی مکلف بوده که دادخواست فرجام خواهی را وفق ماده ۳۷۹ قانون فوق الذکر به دادگاه صادرکننده رأی تقدیم نماید تا اینکه مدیر دفتر دادگاه مذکور دادخواست را در دفتر ثبت و رسیدگی مشتمل بر نام فرجام خواه و طرف او و تاریخ تقدیم دادخواست با شماره ثبت تقدیم کننده تسلیم کند و در کلیه برگ های دادخواست تاریخ تقدیم را قید نماید، تاریخ تقدیم دادخواست ابتدای فرجام خواهی محسوب می شود. بنابراین با وصف مراتب فوق الذکر چون اقدام قانونی جهت رسیدگی در دیوان عالی کشور به عمل نیامده فلذا فرجام خواهی فرجام خواه قابل طرح نمی باشد.

رئیس شعبه ۲۲ دیوان عالی کشور مستشار

غروی نائینی الهی