رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره احتساب تسهیلات رفاهی در محاسبه پاداش پایان خدمت

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
رای شعبه دیوان عدالت اداری شماره ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۲۷۰۰۲۰۵
شماره دادنامه۹۲۰۹۹۷۰۹۰۲۷۰۰۲۰۵
تاریخ دادنامه۱۳۹۲/۰۲/۱۴
نوع رأیرأی شعبه
نوع مرجعشعبه دیوان عدالت اداری
گروه رأیاداری
موضوعاحتساب تسهیلات رفاهی در محاسبه پاداش پایان خدمت

رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره احتساب تسهیلات رفاهی در محاسبه پاداش پایان خدمت: کمک هزینه تسهیلات رفاهی اعم از کمک هزینه مسکن و ایاب و ذهاب، از مزایای غیر مستمر بوده و مشمول کسر کسور بازنشستگی نمی شود و در محاسبه میزان مستمری بازنشستگی و پاداش پایان خدمت تأثیری ندارد.

رأی شعبه دیوان عدالت اداری

با ملاحظه اوراق پرونده و لایحه دفاعیه اداره طرف شکایت نظر به این که ماده ۵۹ قانون برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران مقرر داشته: ... کسانی که تا قبل از اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری (۱/۱/۸۸) از فوق العاده اضافه کاری آنان کسور بازنشستگی کسر شده است، متناسب با مبلغ کسر شده در پاداش پایان خدمت و حقوق بازنشستگی آنان محاسبه می گردد. لذا با شرایط موصوف خواسته اول شاکی دائر بر احتساب فوق العاده اضافه کار در پاداش پایان خدمت وارد تشخیص و حکم به ورود آن صادر می گردد. اما در خصوص خواسته دوم شاکی، دائر بر احتساب کمک هزینه های رفاهی در پاداش پایان خدمت، شاکی در تاریخ ۲۵/۱۲/۹۰ با حاکمیت قانون مدیریت خدمات کشوری به افتخار بازنشستگی رسیده است. نظر به این که به استناد ماده ۱۰۷ قانون مزبور، به کارمندان مشمول این قانون که بازنشسته می شوند پاداش پایان خدمت به ازای هر سال خدمت یک ماه حقوق و مزایای مستمر تا سی سال پرداخت خواهد شد و طبق تبصره ذیل ماده ۷۶ قانون مذکور، فوق العاده های بندهای ۲، ۳ و ۵ ماده ۶۸ قانون یاد شده فوق العاده های مستمر تلقی می گردند و با توجه به این که به موجب ماده ۱۲۷ قانون مدیریت خدمات کشوری، کلیه قوانین و مقررات عام و خاص ... مغایر با این قانون از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون لغو می گردد، لذا احتساب فوق العاده ها در محاسبه پاداش پایان خدمت مستخدمین بازنشسته غیر از فوق العاده های مقرر در بندهای ۲، ۳ و ۵ ماده ۶۸ قانون فوق الذکر فاقد مجوز قانونی می باشد. ماده واحده قانون الحاق یک تبصره به ماده ۱۰۶ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶ که در تاریخ ۶/۷/۸۹ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است و ماده ۵۹ قانون برنامه پنج ساله پنجم جمهوری اسلامی ایران هیچ حکمی بابت احتساب کمک هزینه های رفاهی شامل حق مسکن، کمک هزینه ایاب و ذهاب و کمک هزینه غذا در پاداش پایان خدمت ندارد، مضافا به این که کمک هزینه های رفاهی مزبور مبنای کسر کسورات بازنشستگی نبوده، بر همین اساس از آنان کسوراتی کسر نشده است که بر فرض کسر کسورات بازنشستگی از آنان با وصف بازنشستگی شاکی در زمان حاکمیت قانون مدیریت خدمات کشوری (۱/۱/۸۸)، احتساب کمک هزینه های یاد شده در پاداش پایان خدمت فاقد مجوز قانونی است، در نتیجه این قسمت از شکایت شاکی غیر وارد تشخیص و حکم به رد آن صادر و اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است.

رئیس شعبه ۲۷ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه

ساریخانی مرادی

مواد مرتبط

جستارهای وابسته

برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=رای_شعبه_دیوان_عدالت_اداری_درباره_احتساب_تسهیلات_رفاهی_در_محاسبه_پاداش_پایان_خدمت&oldid=219288»