رای شعبه کیفری دیوان عالی کشور درباره ضرورت اثبات کذب بودن شهادت به عنوان جهت اعاده دادرسی

شماره دادنامه	۹۱۰۹۹۷۰۹۰۹۲۰۰۶۳۷
تاریخ دادنامه	۱۳۹۱/۱۱/۱۴
نوع رأی	رأی شعبه
نوع مرجع	شعبه دیوان عالی کشور
شعبه	شعبه ۷ دیوانعالی کشور
گروه رأی	رای کیفری
موضوع	ضرورت اثبات کذب بودن شهادت به عنوان جهت اعاده دادرسی
قاضی	حسین انتظاری حسین طالبی

رای شعبه کیفری دیوان عالی کشور درباره ضرورت اثبات کذب بودن شهادت به عنوان جهت اعاده دادرسی: کذب بودن شهادت جهت تجویز اعاده دادرسی منوط به اثبات قطعی آن در دادگاه کیفری می باشد.

رأی خلاصه جریان پرونده

شعبه ۱۱۱دادگاه عمومی جزایی اصفهان طی دادنامه شماره ۸۶۰۴۱۰ درخصوص اتهام ق.م. فرزند ح. دایر بر تخریب مزرعه و یونجه شکات دادگاه. با توجه به شکایت شکات و اظهارات گواهان و صورتجلسه معاینه محلی توسط مرجع انتظامی و سایر قرائن بزه انتسابی را محرز دانسته و مستندا به ماده ۶۷۷ قانون مجازات اسلامی متهم موصوف را به تحمل شش ماه حبس محکوم می نماید و درخصوص دادخواست آقای م.و س.م. فرزندان م. و م. به طرفیت ق.م. و ... به خواسته ضرر و زیان ناشی از جرم با توجه به اینکه گواهان اظهار داشته تمام تخریب انجام گرفته توسط م. انجام گرفته و دلیلی بر دخالت دیگران ارائه نشده و با توجه به نظریه کارشناسی خواسته خواهان را درخصوص وی ثابت تشخیص و مستندا به ماده ۱۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی و ماده ۵۱۹ و ۵۲۰ قانون مذکور، خوانده آقای ق.م. را به پرداخت پنجاه و شش میلیون شصت هزار ریال از بابت اصل خواسته و پرداخت یک میلیون و هفتصد و سی هزار ریال بابت هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل طبق تعرفه در حق خواهان محکوم می نماید و در مورد خواندگان دیگر قرار رد دعوی خواهان صادر می گردد و رأی صادره را غیابی اعلام می نماید که با واخواهی آقای ح.م. به عنوان قیم ق.م. به لحاظ محجور بودن وی شعبه ۱۱۱ دادگاه عمومی جزایی اصفهان طی دادنامه شماره ۱۵۶۴ و ۱۵۶۳ مورخ ۲۳/۱۲/۸۶ اعلام کرد واخواهی غیرثابت است زیرا با توجه به حضور متهم در دادسرا و مراحل تحقیقات و نحوه دفاعیات وی و اینکه مطابق با تبصره ۲ ماده ۵۱ قانون آیین دادرسی کیفری جنون ادواری وقتی رافع مسئولیت است که جنون در حین ارتکاب جرم باشد و به نظر دادگاه جنون وی در حال ارتکاب جرم غیرثابت است لذا ضمن رد واخواهی دادنامه مذکور را مستندا به مواد ۲۱۷ و ۲۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری از جنبه کیفری عینا تأیید می نماید و از جنبه ضرر و زیان با توجه به اینکه متهم واخواه اعلام رفع نقص گردیده و نامبرده مبادرت به رفع نقص ننموده و خود محکوم علیه که ادعای حجر او شده و مدارک حجر به دادگاه ارائه گردیده مبادرت به رفع نقص و تنظیم واخواهی به نحوه تشریفات مندرج در آیین دادرسی نموده است و از حیث آیین دادرسی مدنی نامبرده اهلیت نداشته است. لذا مستندا به ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی و ماده ۸۹ ناظر به بند ماده ۸۴ آن قانون قرار عدم استماع دعوی وی صادر و اعلام می گردد که با تجدیدنظر آقای ح.م. به عنوان قیم ق.م. شعبه ۱۴ دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان طی دادنامه شماره ۸۷۰۴۰۱-۱۳/۹/۸۷ مستندا به بند الف ماده ۲۵۷ قانون آیین دادرسی در امور کیفری و ماده ۹ قانون موصوف و ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی در امور مدنی ضمن رد تجدیدنظرخواهی دادنامه تجدیدنظرخواسته را تأیید و مستندا به ماده ۲۲ قانون مجازات اسلامی و ماده ۲۲ قانون تشکیل دادگاه های عمومی میزان شش ماه حبس وی را به نود و یک روز تخفیف می دهد و آقای ع.ح. به وکالت از محکوم علیه از دیوان عالی کشور تقاضای اعاده دادرسی و اجمالا عنوان نموده که شهود با حضور در دفتر اسناد رسمی اظهار داشته اند که شهادت آن ها فاقد ارزش و اشتباه بوده است.که مشروح آن در جلسه شور قرائت خواهد شد و پرونده پس از ثبت در دیوان عالی کشور به این شعبه ارجاع گردید.

رأی شعبه دیوان عالی کشور

با توجه به محتویات پرونده و مفاد درخواست اعاده دادرسی آقای ع.ح. به وکالت از ق.م. فرزند ح. و نظر به اینکه کذب شهادت شهود جهت تجویز اعاده دادرسی به موجب رأی وحدت رویه شماره ۳۷۰۰-۶/۷/۱۳۳۷ منوط به اثبات آن در دادگاه کیفری به موجب حکم قطعی می باشد و در مانحن فیه چنین امری محقق نشده است و دلائل و مدارک و مستندات دیگری نیز از سوی نامبرده ارائه نشده که با یکی از شقوق ماده ۲۷۲ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مطابقت داشته باشد لذا درخواست مطروحه غیرموجه تشخیص و رد می شود.

رییس شعبه ۷ دیوان عالی کشور مستشار

انتظاری طالبی