رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه ۹۷۳۶ مورخ ۲۲/۵/۹۲

رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه ۹۷۳۶ مورخ ۲۲/۵/۹۲

مرجع صادر کننده	هیأت تخصصی دیوان عدالت اداری
موضوع	ابطال بخشنامه ۹۷۳۶ مورخ ۲۲/۵/۹۲
کلاسه پرونده	ه ع/۹۲/۶۶۶
تاریخ رأی	سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۳
شماره دادنامه	۸۰

بسمه تعالی

دادنامه ۸۰

مرجع رسیدگی : هیات تخصصی پژوهشی فرهنگی

شاکی : پروین نقدی سده

طرف شکایت : دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

گردشکار

خلاصه دادخواست شاکی با ذکر دلیل مغایرت مصوبه با قانون یا شرع

شاکی طی دادخواست تقدیمی نسبت به بخشنامه صدرالذکر که ضمن بیان موارد پرداختی به کارکنان قراردادی که مشمول برداشت کسور بیمه و بازنشستگی می باشد فوق العاده کار با اشعه را در عداد مواردی که مشمول برداشت کسور بیمه و بازنشستگی است قرار نداده ، اعتراض و خواهان ابطال آن شده است. شاکی در لایحه تکمیلی که در پاسخ به اخطار رفع نقص برای بیان موارد مغایرت قانونی ارسال داشته، بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه را دلیل مغایرت بخشنامه عنوان داشته است، همچنین بخشنامه را مغایر مقررات کسور بازنشستگی تأمین اجتماعی دانسته است . طرف شکایت در پاسخ عنوان داشته بخشنامه مورد شکایت باتوجه به بخشنامه تأمین اجتماعی ابلاغ شده است و ارتباطی به بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه ندارد . بخشنامه نحوه پرداخت حق اشعه نیز از سوی وزارت بهداشت ابلاغ شده و دانشگاه مرجع تصویب آن نبوده است .

نظریه تهیه کننده گزارش

بخش اول بخشنامه مورد اعتراض چون مبین شمول کسر حق بیمه به تمامی مزایای پرداختی است مغایر قانون به نظر نمی رسد و بخش دوم بخشنامه چون مضمون ابلاغ بخشنامه شماره ۲۸۳۸/۲۰۹/د – ۲۹/۸/۱۳۹۱ وزارت بهداشت است قابل طرح به نظر نمی رسد.

تهیه کننده گزارش :

ذبیح اله واحدی

موضوع در جلسه مورخ ۳۱/۱/۹۴ هیأت تخصصی پژوهشی فرهنگیمطرح ، نظریه هیأت به شرح آتی اعلام می گردد .

اعضاء هیأت به اتفاق آراء

با نظر تهیه کننده گزارش موافق اند.

رأی هیأت تخصصی پژوهشی فرهنگی

در خصوص شکایت مطروحه مبنی بر ابطال بخشنامه شماره ۹۷۳۶ -۲۲/۵/۹۲ دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از حیث عدم لحاظ کلیه مزایای قانونی برای کسر بیمه و بازنشستگی بشرح فراز اول بخشنامه و عدم پرداخت فوق العاده کار با اشعه براساس آخرین حکم کارگزینی که مغایر با قوانین تامین اجتماعی و قانون حفاظت در برابر اشعه است با عنایت به اینکه فراز اول بخشنامه مزایای مستمر را بطور کلی مشمول کسر حق بیمه قرار داده است بنابراین، این فراز مغایر قانون و خارج از حدود اختیارات مرجع صدور تشخیص نمی گردد و در خصوص فراز پایانی بخشنامه از حیث چگونگی پرداخت فوق العاده کار با اشعه نظر به اینکه مفاد آن عینا مندرجات بخشنامه شماره ۲۸۳۸/۲۰۹/د مورخ ۲۹/۸/۱۳۹۱ وزارت متبوع می باشد و این فراز از بخشنامه ابلاغ بخشنامه وزارتی بوده و مستقلا واجد قاعده آمره ای نمی باشد لذا در این بخش موضوع شکایت به جهت فوق قابل طرح تشخیص نمی گردد . بخش اول این رأی ظرف مهلت ۲۰ روز پس از صدور از سوی رئیس محترم دیوان یا ده تن از قضات محترم دیوان عدالت اداری قابل اعتراض می باشد .

ذبیح اله واحدی

رئیس هیأت تخصصی پژوهشی فرهنگی

دیوان عدالت اداری

کدمنبع: 10307