رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال نامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ مدیرکل تنظیم و نظارت بر روابط کار

رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال نامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ مدیرکل تنظیم و نظارت بر روابط کار

مرجع صادر کننده	هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی	آقای اسدالله محمودی
موضوع	ابطال نامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ مدیرکل تنظیم و نظارت بر روابط کار
کلاسه پرونده	۲۱۱/۸۹
تاریخ رأی	دوشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۸۹
شماره دادنامه	۶۱۶

تاریخ: ۲۳/۱۲/۱۳۸۹ کلاسه پرونده: ۸۹/۲۱۱

شماره دادنامه: ۶۱۶

مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

شاکی: آقای اسدالله محمودی

موضوع شکایت و خواسته: ابطال نامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ مدیرکل تنظیم و نظارت بر روابط کار

گردشکار: شاکی به موجب دادخواست تقدیمی ابطال نامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ مدیرکل تنظیم و نظارت بر روابط کار را خواستار گردیده و در تبیین خواسته اشعار داشته:

۱- اینجانب از کارگران سازمان بهزیستی تابع قانون کار استان کهکیلویه و بویراحمد قریب بیست سال است که حقوق و مزایا و عیدی را وفق قانون کار از سازمان مذکور دریافت نموده و هیچ گونه مزایای کارمندی از جمله حق محرومیت و غیره و حتی با اجرائی شدن قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت شامل کارگران نگردیده است

در سالهای ۸۶، ۸۷ و ۸۸ سازمان بهزیستی استان عیدی و پاداش اینجانبان را برابر کارکنان دولت پرداخت نموده، در حالی که وفق ماده واحده قانون مربوط به عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاههای مشمول قانون کار مصوب ۶/۱۲/۱۳۷۰ مطلق کارگران را به نسبت یک سال کار مستحق دریافت معادل شصت روز آخرین مزد به عنوان عیدی و پاداش میدانند و از طرفی قانون نحوه پرداخت عیدی کارکنان دولت مصوب ۲۰/۱۰/۱۳۷۴ نافی میزان پرداخت مذکور بابت عیدی کارگران مشمول قانون کار نمیباشدو صرفا نحوه پرداخت را به صورت مساوی ذکر کرده و هیچ کدام از قوانین مارالذکر کارگران شاغل در سازمانهای دولتی را از دریافت مقدار عیدی و پاداش مورد اشاره مستثنی و محروم نکرده است

ضمن آنکه نظر قانونگذار در ماده واحده قانون نحوه پرداخت عیدی به کارکنان دولت (به شماره ۱۲۸۹۶ مورخ ۳۰/۱۰/۱۳۸۴) به این موضوع بوده که میزان بودجهای که از بابت عیدی تخصیص

یافته از لحاظ نحوه پرداخت فیمابین کارگران سازمانهای دولتی وفق قانون کار (به نسبت یک سال کار، معادل شصت روز آخرین مزد) به تساوی تقسیم گردد نه اینکه به میزان ۰۰۰/۰۰۰/۲ ریال مندرج در تصویبنامه شماره ۱۹۱۷۲۹/ت۳۹۱۳۹ ه‍ مورخ ۲۷/۱۱/۱۳۸۶

۲- اگرچه در تصویبنامه شماره ۱۹۱۷۲۹/ت۳۹۱۳۹ ه‍ مورخ ۲۷/۱۱/۱۳۸۶ هیأت وزیران مقرر گردید وزارتخانهها، موسسات، شرکتهای دولتی مجازند به کارکنان خود (رسمی، ثابت، پیمانی، خریدخدمت، قراردادی موقت) مبلغ ثابت ۰۰۰/۰۰۰/۲ ریال به عنوان عیدی پرداخت نمایند لیکن از مستخدمین تابع قانون کار در سازمانهای دولتی ذکر نیاورده، بنابراین تسری مبلغ مذکور در تصویبنامه فوق به عنوان عیدی به کارگران مشمول قانون کار مشغول در سازمانهای دولتی تفسیر موسع مدیرکل محترم تنظیم و نظارت بر روابط کار و به ضرر کارگران سازمان دولتی (خواهانها) میباشد

ضمن آنکه ریاست وقت مجلس شورای اسلامی (جناب آقای علی اکبر ناطق نوری) در نامه شماره ۴۶۹۱ مورخ ۲۵/۱۰/۱۳۷۴ (که پس از مصوبه ۲/۱۰/۱۳۷۴ هیأت وزیران صادر و ابلاغ گردید) خطاب به وزیر سابق کار و امور اجتماعی صراحتا اعلام نمودهاند که حکم تعیین عیدی معادل شصت روز آخرین مزد مشمول قانون کار کماکان به قوت خود باقی است

۳- بنابه مراتب معروض مدیرکل تنظیم و نظارت بر روابط کار در نامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۸۶ (بدون آنکه در مصوبه ۱۹۱۷۲۹/ت۳۹۱۳۹ ه‍ مورخ ۲۷/۱۱/۱۳۸۶ هیأت وزیران در خصوص عیدی و پاداش عنوان کارگرانی که با دستگاههای دولتی رابطه استخدامی دارند، تعیین و تکلیف گردد)، مفاد تصویبنامه مذکور را به ضرر کارگران (در رابطه با عیدی و پاداش) تفسیر موسع نموده و موجبات تضییع حقوق اینجانبان را فراهم کرده است

علیایحال، جهت اعاده حقوق تضییع شده اینجانب (کارگر استان محروم) از آن مقام رسیدگی به موضوع و صدور حکم بر ابطال نامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ مدیرکل تنظیم و نظارت بر روابط کار و مالا الزام سازمان بهزیستی استان کهکیلویه و بویراحمد و سازمان تأمین اجتماعی استان کهکیلویه و بویراحمد بر پرداخت عیدی سالهای ۸۶، ۸۷ و ۸۸ اینجانب را مطابق قانون کار و ماده واحده قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران مصوب ۶/۱۲/۱۳۷۰ را استدعا دارد

مشتکیعنه به موجب لایحه دفاعیه شماره ۴۲۱۴۵ مورخ ۲/۵/۸۹ اعلام نموده:

۱- قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۸/۷/۱۳۸۶ به حکم ماده ۲ قانون مدنی ۱۵ روز پس از انتشار در سراسر کشور لازمالاجراء شده است

۲- بر طبق ماده ۱۲۷ قانون مزبور قوانین و مقررات عام و خاص مغایر جز در موارد مصرح در آن ماده ملغی گردیده است

۳- به موجب ماده ۷۵ قانون مذکور امتیاز میزان عیدی پایان سال کارمندان و بازنشستگان و موظفین معادل ۵۰۰۰ تعیین شده است

همان گونه که ملاحظه میشود ماده ۷۵ قانون مذکور نسبت به کارکنان دستگاههای اجرایی مشمول آن قانون اطلاق دارد

۴- به موجب ماده ۷ قانون مدیریت خدمات کشوری کارمند دستگاه اجرایی فردی است که بر اساس ضوابط و مقررات مربوط، به موجب حکم و یا قرارداد مقام صلاحیتدار در یک دستگاه اجرایی به خدمت پذیرفته میشود

همچنین تبصره ماده ۳۲ آن قانون مقرر نموده است: دستگاههای اجرایی میتوانند در شرایط خاص با تایید سازمان تا ده درصد (۱۰%) پست های سازمانی مصوب، بدون تعهد استخدامی و در سقف اعتبارات مصوب افرادی را به صورت ساعتی یا کار معین برای حداکثر یک سال به کار گیرند

به علاوه مستنبط از تبصره ۴ ماده ۱۱۷ آن قانون که مقرر کرده است: کارمندانی که با رعایت ماده ۱۲۴ مطابق قانون کار جمهوری اسلامی ایران در دستگاههای اجرایی اشتغال دارند از شمول این قانون مستثنی میباشند

سایر کارکنان از جمله کارکنانی که به ترتیب مذکور در تبصره ماده ۳۲ آن قانون طرف قرارداد دستگاههای اجرایی موضوع ماده ۵ قرار میگیرند، همانند کارکنان رسمی یا پیمانی (که به موجب حکم استخدام شدهاند) مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری خواهند بود و به این ترتیب اطلاق ماده ۷۵ قانون یاد شده در خصوص نحوه تعیین عیدی کارکنان مذکور شامل این قبیل افراد نیز خواهد بود

۵- بند ۲ نامه مورد اعتراض دائر بر شمول تصویبنامه شماره ۱۹۱۷۲۹/ت۳۹۱۳۹/ه‍ مورخ ۲۷/۱۱/۱۳۸۶ هیأت وزیران در خصوص ضوابط پرداخت پاداش آخر سال ۱۳۸۶، به افرادی است که مستقیما با دستگاههای دولتی انعقاد قرارداد نمودهاند

بدیهی است این دفتر در مقام تعیین میزان عیدی مذکور نبوده بلکه صرفا شمول تصویبنامه یادشده به کارکنان دارای قراردادمستقیم موضوع تبصره۳۲ قانون مدیریت خدمات کشوری

را تبیین نموده است

۶- نظر هیأت عمومی دیوان عدالت اداری را به رأی شماره ۱۰۳ الی ۱۰۶ مورخ ۲۰/۲/۱۳۸۸ آن هیأت در خصوص ابطال بند ۱ تصویبنامه شماره ۱۹۱۷۲۹/ت۳۹۱۳۹ ه‍ مورخ ۲۷/۱۱/۱۳۸۶ هیأت وزیران در خصوص عیدی آخر سال کارکنان دستگاه اجرایی جلب مینماید

همان گونه که مستحضرند مقدمه رأی مذکور دائر بر شمول ماده ۷۵ قانون مدیریت خدمات کشوری به کارکنان دستگاههای اجرایی و نسخ مقررات مغایر یعنی قانون نحوه پرداخت عیدی به کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۴ و قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاههای مشمول قانون کار مصوب ۶/۱۲/۱۳۷۰ در خصوص کارکنان دستگاههای اجرایی به حکم ماده ۱۲۷ قانون مدیریت خدمات کشوری میباشد

بنابراین نظر به اینکه بند ۲ نامه مورد اعتراض این دفتر صرفا در مقام بیان شمول ماده ۷۵ قانون مذکور و مالا تصویبنامه یاد شده به کارکنان دارای قرارداد مستقیم موضوع تبصره ماده ۳۲ قانون مدیریت خدمات کشوری بوده است نه تعیین میزان عیدی کارکنان مزبور، تقاضای رد شکایت شاکی را مینماید

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان علیالبدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید

رأی هیأت عمومی

با توجه به تعاریف کارگر، کارفرما و کارگاه به شرح مندرج در مواد ۲ و ۳ و ۴ قانون کار مصوب ۱۳۶۹ و قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاههای مشمول قانون کار مصوب ۱۳۷۰ مبنی بر تکلیف کارفرمایان کارگاههای مشمول قانون کار به پرداخت عیدی به کارگران خود در ازای یک سال کار معادل ۶۰ روز آخرین مزد و اینکه مطابق تبصره ۴ ماده ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری، کارمندانی که با رعایت ماده ۱۲۴ مطابق قانون کار در دستگاههای اجرائی اشتغال دارند از شمول قانون مدیریت خدمات کشوری مستثنی اعلام گردیدهاند و نظر به اینکه بند ۲ بخشنامه شماره ۱۴۶۸۲۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ براساس بند یک تصویبنامه شماره ۱۹۱۷۲۹/ت۳۹۱۳۹/ه‍ مورخ ۲۷/۱۱/۱۳۸۶ هیأت وزیران صادر و بند یک مصوبه

مذکور مطابق دادنامههای شماره ۱۰۳ الی ۱۰۶ مورخ ۲۰/۲/۸۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری ابطال گردیده است، علیهذا اطلاق بند ۲ بخشنامه معترضعنه در حدی که متضمن پرداخت عیدی و پاداش آخر سال ۱۳۸۶ به مبلغ ثابت دو میلیون ریال به کارکنان مشمول قانون کار، شاغل در دستگاههای دولتی میباشد، خلاف قانون تشخیص و به استناد بند یک ماده ۱۹ و ماده ۴۲ قانون دیوان عدالت اداری ابطال میشود

رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

محمدجعفر منتظری

کدمنبع: 8054