رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره لغو بخشنامه ۶۰/۹/۷۰۳/۸/۰- ۱۹/۴/۶۴ فرماندهی پلیس راه ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران

رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره لغو بخشنامه ۶۰/۹/۷۰۳/۸/۰- ۱۹/۴/۶۴ فرماندهی پلیس راه ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران

مرجع صادر کننده	هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی	آقای نعمت علیدادیانی
موضوع	لغو بخشنامه ۶۰/۹/۷۰۳/۸/۰- ۱۹/۴/۶۴ فرماندهی پلیس راه ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران
کلاسه پرونده	۱۴۹/۶۹
تاریخ رأی	شنبه ۲۳ مهر ۱۳۷۳
شماره دادنامه	۷۳/۸۲

مقدمه:شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته است: پلیس راه ژاندارمری شغل دوم کارمند را در امر رانندگی با اتوبوس مجاز ندانسته و بهمین دلیل پلیس راه بندرعباس دفترچه اتوبوسرانی اینجانب را در تاریخ ۶/۱/۶۹ گرفته و باستناد بخشنامه فرماندهی پلیس راه ژاندارمری دفترچه را مسترد نمی نمایند بنا به مراتب تقاضای ابطال بخشنامه مذکور را دارد

نماینده قضایی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره ۱۲۳۷- ۳- ۱۲- ۴۰۱ مورخ ۱۶/۴/۱۳۷۳ اعلام داشته اند: با توجه به ماده ۱۲ قانون تشدید مجازات رانندگان مصوب ۱۴/۴/۱۳۲۸، ماده ۲ آیین نامه حمل بار و مسافر و مدت تعطیل مؤسسات مسافربری و حمل و نقل زمینی مصوب ۱۷/۴/۵۲، بند ۱۷ جدول ج جرایم پانصد ریالی ماده ۲ آیین نامه اجرایی قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و اخذ جرایم رانندگی و ماده ۳ آیین نامه مذکور، ماده ۲۳ آیین نامه اجرایی قانون مؤسسات حمل و نقل و تعمیرگاه ها و گاراژهای عمومی مصوب ۱۳۴۶، بند ۱۱ جدول ب جرایم تخلفات رانندگی در شهر تهران، ماده ۲۱ از آیین نامه تأسیس و بهره برداری از مؤسسات ترابری جاده ای داخلی و مقررات ایمنی رفت و آمد وسایل ترابری در راه های کشور مصوب ۱۳۵۷ ماده ۱۹ از آیین نامه تأسیس و فعالیت شرکت ها و مؤسسات مسافربری بین المللی جاده ای مصوب ۱۳۶۷ اعلام می دارد، پس از هشت ساعت کار مداوم و مستمر برای کارمندان دولت استراحت بعد از کار را طلب می کند نه این که چنین جسم و روحی در یک وسیله شناور بکار گرفته شود

عقل سلیم می پذیرد که بر این وسیله ۲۰ تا ۴۰ نفر افراد جامعه را به عنوان مسافر بنشانیم

داشتن شغل دوم آزاد است نه آن آزادی که با کسب شغل دوم جان ده ها انسان را به مخاطره بیاندازیم

شغل دوم در کلیه مشاغلی که فقط با خود فرد در ارتباط باشد شاید منعی نداشته باشد ولی جان ده ها انسان را به مخاطره بیاندازیم

شغل دوم در کلیه مشاغلی که فقط با خود فرد در ارتباط باشد شاید منعی نداشته باشد ولی جان ده ها انسان را نمی توان به آنها سپرد

راننده می باید پس از ۸ ساعت یا حداکثر ۱۰ ساعت رانندگی، ۱۴ یا ۱۶ ساعت استراحت مستمر در یک شبانه روز داشته باشد تا بتواند مجددا به رانندگی ادامه دهد

با عنایت به مراتب فوق رد دعوی شاکی مورد استدعاست

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت الاسلام والمسلمین اسماعیل فردوسی پور و با حضور رؤسای شعب دیوان تشکیل، و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می نماید

رای هیات عمومی:به موجب اصل ۲۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند

، نظر به این که رانندگی اتوبوس بین شهری از نوع مشاغل ممنوعه نیست و اشتغال به آن به لحاظ داشتن شغل دولتی منع نشده است، بخشنامه شماره ۶۰/۰۹/۷۰۳/۸/۰ مورخ ۱۹/۴/۶۴ فرمانده پلیس راه ژاندارمری مشعر بر ممنوعیت کارکنان دولت از اشتغال به شغل مزبور مغایر قانون تشخیص داده می شود و باستناد قسمت دوم ماده ۲۵ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۴/۱۱/۱۳۶۰ ابطال می گردد

رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری اسماعیل فردوسی پور

کدمنبع: 4891