رای وحدت رویه شماره 44 مورخ 1363/10/10 هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل فرجام‌خواهی بودن محکومیت حبس ناشی از ‌بی‌احتیاطی راننده)

رای وحدت رویه شماره ۴۴ مورخ ۱۳۶۳/۱۰/۱۰ هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل فرجام‌خواهی بودن محکومیت حبس ناشی از بی‌احتیاطی راننده):نظر به این کیفرهای دیه و حبس مقرر در ماده ۱۴۹ قانون تعزیرات با عنایت به مقررات حاکم موجود به لحاظ لزوم موقوف شدن تعقیب مجرم با گذشت شاکی در خصوص دیه و قابل گذشت نبودن آن در مورد کیفر حبس مجازات‌های مستقل و منفک از هم به نظر می‌رسند و از طرفی با توجه به صراحت مادتین ۱۹۸ و ۲۸۷ قانون اصلاح موادی از قانون آیین دادرسی کیفری حبس‌های کمتر از ده سال قطعی است، لذا رأی شعبه شانزدهم دیوان عالی کشور که بر مبنا و اساس این نظر صادر شده قانونی و موجه تشخیص می‌شود. این رأی طبق ماده واحده قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب سال ۱۳۲۸ در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها لازم‌الاتباع است.

مواد مرتبط

• ماده ۱۴۹ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲
• ماده ۱۹۸ قانون اصلاح موادی از قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده۲۸۷ قانون اصلاح موادی از قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده واحده قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب سال ۱۳۲۸

جستارهای وابسته

• دیه
• حبس
• قابل گذشت
• تعقیب