صلاحیت تخییری دادگاه محلّ استقرار بانک محال‌علیه در دعوای مطالبة وجه چک؛ تحلیل رأی وحدت رویّة شمارة 688 ـ23/3/1385 دیوان عالی کشور
صلاحیت تخییری دادگاه محلّ استقرار بانک محال‌علیه در دعوای مطالبة وجه چک؛ تحلیل رأی وحدت رویّة شمارة 688 ـ23/3/1385 دیوان عالی کشور نام مقاله ای از میرحسین عابدیان که در شماره بیست و سوم (تابستان 1386) در نشریه آموزه های حقوق کیفری منتشر شده است.
چکیده
قانونگذار در دعاوی تجاری و دعاوی راجع به اموال منقول ناشی از قراردادها، علاوه بر دادگاه محلّ اقامت خوانده، دادگاه محلّ وقوع عقد یا قرارداد و دادگاه محلّ اجرای تعهّدات قراردادی را نیز برای رسیدگی به دعوا صالح دانسته است. تسری این حکم که به منظور تسهیل در رسیدگی به دعاوی تجاری و دعاوی ناشی از قراردادها مقرر گردیده، به دعوای مطالبة وجه چک، از دیرباز محلّ بحث و اختلاف در بین محاکم بوده است. هیئت عمومی دیوان عالی کشور، در رأی وحدت رویّة اخیر خود به این اختلاف پایان داده و به اکثریت اعلام نمود که دعوای مطالبة وجه چک نیز مشمول این حکم بوده و دارندة چک، علاوه بر دادگاه محلّ اقامت خوانده، حقّ مراجعه به دادگاه محلّ صدور چک یا دادگاه محلّ وقوع بانک محال‌علیه را نیز دارد. این نوشتار، در مقام تحلیل و نقد این رأی وحدت رویّه بوده و به این نتیجه متمایل است که دعوای مطالبة وجه چک، ضرورتاً دعوای ناشی از قرارداد و مشمول فراز دوم مادّة 13 قانون آیین دادرسی مدنی نیست و پذیرش آنچه در رأی وحدت رویّة اخیر آمده، به عنوان حکم کلّی، دشوار به نظر می‌رسد.
کلیدواژه‌ها
- صلاحیت
- دعوای مطالبة وجه چک
- دادگاه محلّ وقوع بانک محال علیه
- دعوای تجاری
- دعوای ناشی از قرارداد
- مادّة 13 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی
مواد مرتبط
ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی
- مقالات منتشر شده در سال 1386
- مقالات شماره بیست و سوم نشریه آموزه های حقوق کیفری
- مقالات نشریه آموزه های حقوق کیفری
- مقالات حقوق کیفری
- مقالات میرحسین عابدیان
- صلاحیت
- دعوای مطالبة وجه چک
- دادگاه محلّ وقوع بانک محال علیه
- دعوای تجاری
- دعوای ناشی از قرارداد
- مادّة 13 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی