صلاحیت محلی دیوان کیفری بین المللی
 | |
| عنوان | صلاحیت محلی دیوان کیفری بین المللی |
|---|---|
| رشته | حقوق بین الملل |
| دانشجو | حسین عفتی |
| استاد راهنما | فضل الله فروغی |
| استاد مشاور | [[]] |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۹۱ |
| دانشگاه | دانشگاه شیراز |
صلاحیت محلی دیوان کیفری بین المللی عنوان پایان نامه ای است که توسط حسین عفتی، با راهنمایی فضل الله فروغی در سال ۱۳۹۱ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز دفاع گردید.
چکیده
سرانجام بعد از بحث های طولانی در کنفرانس رم، ماده ی ۱۲ اساسنامه مبنای اعمال صلاحیت دیوان قرار گرفت و همچنین در کنار دولت های عضو و دادستان، به شورای امنیت نیز حق ارجاع وضعیت داده شد و این اختیار در قسمت ب ماده ی ۱۳ درج گردید. مواد ۱۲ و ۱۳ اساسنامه، مبنا و ماهیت صلاحیت محلی دیوان را تعیین می نمایند و دیوان برای اعمال صلاحیت باید ضوابط و قواعد موجود در مواد فوق را در نظر بگیرد. اما آیا صلاحیت محلی دیوان فقط محدود به سرزمین و اتباع دولت های عضو می باشد و یا دیوان می تواند صلاحیتی جهانی را نیز می تواند دارا باشد؟ قسمت ب ماده ی ۱۳ اساسنامه چه نوع صلاحیتی را برای دیوان پیش بینی کرده است؟ به موجب ماده ی ۱۲ اساسنامه، صلاحیت محلی دیوان محدود به قلمرو و اتباع دولت های عضو گردیده است. همچنین صلاحیت محلی دیوان با توجه به قسمت ب ماده ی ۱۳ بر مبنای اصل صلاحیت جهانی البته از نوعی ویژه، اصل صلاحیت جهانی خاموش اعمال می گردد و در نتیجه مجموع اختیارات شورای امنیت و اقدام دیوان در رسیدگی به جنایات، یک نوع صلاحیت جهان شمول را تشکیل می دهند. این پژوهش، صلاحیت محلی دیوان را، از منظر صلاحیت سرزمینی و شخصی مندرج در ماده ی ۱۲ و صلاحیت جهانی مستتر در ماده ی ۱۳، مورد بررسی و تبیین قرار داده است.
کلیدواژه ها
- صلاحیت بین المللی محاکم
- دیوان بین المللی کیفری
- دولت عضو
- ارجاع پرونده
- صلاحیت جهانی
- حقوق جزای بین المللی
- صلاحیت قضایی
- مرجع صلاحیت دار قانونی
- دیوان کیفری بین المللی
- صلاحیت
- شورای امنیت
- دولت های عضو