ضرورت تنظیم سند بین‌المللی الزام‌های دولت عاملِ مهندسی زمین و ساختار معاهده پیشنهادی
ضرورت تنظیم سند بین‌المللی الزام‌های دولت عاملِ مهندسی زمین و ساختار معاهده پیشنهادی نام مقاله ای از معصومه زمانیان و زهرا وطنی بوده که در شماره سوم دوره پانزدهم (مهر 1402) مجله علمی مطالعات حقوقی منتشر شده است.
چکیده
دستکاری در آب‌وهوا از علوم نوبنیادی است که بسیاری از دولت‌ها مدت‌هاست از آن در راستای اهداف خویش بهره می‌جویند؛ اما این اقدام‌ها و عواقب آن، که غالباً کشورهای غیر از کشور عامل را نیز متأثر می‌سازد، تحت هیچ قانون ملی و فراملی قرار نگرفته و مسئولیتی متوجه عاملین نیست. این تحقیق با روش توصیفی ـ تحلیلی و تطبیقی در پی پاسخ به این سؤال است که با چه سازوکاری می‌توان معاهده‌ای بین‌المللی در خصوص الزام‌های مهندسی زمین و مسئولیت ناشی از آن تنظیم کرد؟ مدعای این مقاله این است شاخصه‌های چهار سند بین‌المللی کنوانسیون انمود، موافقتنامه تریپس و پروتکل مونترال و قانون ملی سیاست محیط‌زیست آمریکا (نپا) و مسئولیت اعمال منع‌نشده، می‌تواند الگو و ساختاری برای معاهده پیشنهادی تلقی شود. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد ترکیب سه مشخصه «الزام دولت‌ها به ارائه ارزیابی زیست‌محیطی طرح‌هایشان در قانون نپا، تعیین راه‌کارهای حل اختلاف در موافقتنامه تریپس و ویژگی اصل احتیاط و رویکرد پیشگیرانه و نیز صندوق چندجانبه در پروتکل مونترال» در چارچوب کلی متخذه از کنوانسیون انمود به انضمام اجتناب از مشکلات آن در مسئول دانستن دولت‌های عامل می‌تواند معاهده‌ای نسبتاً جامع در خصوص مهندسی زمین و مسئولیت عواقب ناشی از آن در اختیار جامعه‌ی بین‌الملل قرار دهد.
کلیدواژه ها
- مهندسی زمین
- رویه عدم انطباق
- پروتکل مونترال
- قانون نپا
- کنوانسیون انمود
- موافقتنامه تریپس
- مسئولیت اعمال منع نشده
- بارورسازی ابرها