قانون شهرداری

قانون شهرداری در تاريخ يازدهم تيرماه يک هزار و سيصد و سی و چهار به تصويب كميسيون های مشترک مجلسين (مجلس شورای ملی و مجلس سنا) رسيد.

سیر تحولات قانون

قانون شهرداری از قدیمی تریم قوانین در تاریخ حقوق موضوعه ایران است. اولین قانونی که در زمینه مدیریت جامعه شهری وضع شد؛ قانون بلدیه بود که در تاریخ دوازدهم خرداد 1286 هجری خورشیدی به تصویب رسید. سپس با رشد جامعه شهری و تحولات نظام شهرنشینی، تعداد زیادی قانون خرد و کلان مربوط به مسائل شهری در دوره های مختلف قانونگذاری کشور وضع شد. به گونه ای که از فاصله خرداد 1286 تا کنون بیش از 340 عنوان قانون در زمینه امور شهرداری به تصویب رسیده است. بخشی از این قوانین جنبه ساختاری و کلان داشته و اصول و قواعد راجع به شهرداری ها را تعیین می کرده است. از جمله این قوانین می توان به قانون بلدیه مصوب 1286 و قانون تشکیل انجمن شهرها و قصبات مصوب 1320 اشاره کرد. غیر از این، قوانین فراوان دیگری نیز به مناسبت های مختلف و در موضوعات جزئی تر راجع به شهرداری تصویب شده اند. در نهایت قانون شهرداری در سال 1334 به تصویب رسید که این قانون همچنان معتبر است اما اصلاحات و الحاقاتی به آن وارد شده و موادی نیز از آن حذف شده است:

1. قانون اصلاح پاره ای از مواد و الحاق مواد جدید به قانون شهرداری مصوب سال ۱۳۳۴، مصوب ۱۳۴۵/۱۱/۲۷
2. قانون الحاق دو تبصره به ماده ۵۵ و اصلاح تبصره یک ماده ۱۰۰ قانون شهرداریها، مصوب ۱۳۵۲/۰۵/۱۷
3. قانون الحاق ۶ تبصره به ماده ۱۰۰ قانون شهرداری، مصوب ۱۳۵۶/۰۶/۰۸
4. لایحه قانونی اصلاح تبصره های ماده ۱۰۰ قانون شهرداری، مصوب ۱۳۵۸/۰۶/۲۷
5. قانون الحاق یک بند و ۳ تبصره به عنوان بند ۳ به ماده ۹۹ قانون شهرداری ها مصوب ۱۳۷۲/۱۲/۰۱
6. قانون اصلاح ماده (۲۰ مکرر) آیین نامه مالی شهرداری ها، مصوب ۱۳۸۸/۰۳/۰۳
7. قانون اصلاح ماده (۱۰۱) قانون شهرداری مصوب ۱۳۹۰/۰۱/۲۸

تقسیم بندی

‌قانون شهرداری در 95 ماده و در فصل های زیر تنظیم شده بود:

• فصل اول - در تأسیس شهرداری
• ‌فصل دوم - انتخابات انجمن شهر
• ‌فصل سوم - در تشکیل انجمن شهر
• ‌فصل چهارم - در وظایف انجمن
• ‌فصل پنجم - در انتخاب شهردار و معاون شهرداری
• فصل ششم - در وظایف شهرداری
• ‌فصل هفتم - مقررات استخدامی و مالی
• فصل هشتم - در مقررات جزایی