ماده ۱۶ قانون گذرنامه

ماده ۱۶ قانون گذرنامه: (اصلاحی ۱۳۶۲/۸/۳) - به اشخاص زیر هیچ نوع گذرنامه برای خروج از کشور داده نمی شود:

۱- کسانی که به موجب اعلام کتبی مقامات قضائی حق خروج از کشور را ندارند.

۲- کسانی که در خارج از ایران به سبب تکدی و یا ولگردی و یا ارتکاب سرقت و کلاهبرداری و با به هر عنوان دیگر دارای سوء شهرت باشند.

۳- کسانی که مسافرت آنها به خارج از کشور به تشخیص مقامات قضائی مخالف مصالح جمهوری اسلامی باشد.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۳۶۲/۸/۳) - رسیدگی و تشخیص افراد مذکور در بند ۲ این ماده واحده به عهده کمیسیونی مرکب از نمایندگان:

۱- وزارت امور خارجه.

۲- وزارت دادگستری.

۳- وزارت کشور.

۴- شهربانی جمهوری اسلامی.

۵- وزارت اطلاعات که به دعوت وزارت کشور تشکیل خواهد شد می باشد.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۳۶۲/۸/۳) - از تاریخ تصویب این ماده واحدهماده ۱۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱ و تبصره و بندهای آن و همچنین لایحه قانونی اصلاح ماده ۱۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۸/۱۲/۴ شورای انقلاب نسخ می شود.