ماده 1 لایحه قانونی بازنشستگی پیش از موعد مشمولین قانون تأمین اجتماعی

ماده ۱ لایحه قانونی بازنشستگی پیش از موعد مشمولین قانون تأمین اجتماعی مصوب ۱۳۵۸/۱۲/۲۷: مشمولین قانون تأمین اجتماعی طبق شرایط زیر حق استفاده از مستمری بازنشستگی موضوع این قانون را خواهند داشت:

الف – با داشتن حداقل سی سال تمام سابقه پرداخت حق بیمه مقرر برای استفاده از مستمری بازنشستگی با هر قدر سن.

ب – بیمه شدگانی که بیش از بیست سال تمام و کمتر از سی سال تمام سابقه پرداخت حق بیمه مقرر را داشته باشند، مشروط بر اینکه مجموع سن و سابقه پرداخت حق بیمه آنان در مورد بیمه شدگان مرد هفتاد و در مورد بیمه شدگان زن از رقم شصت و پنج کمتر نباشد. کسر سال در این مورد محاسبه نخواهد شد و برای جمع کردن سن و سابقه پرداخت حق بیمه فقط سالهای کامل منظور می گردد.

ج – بیمه شدگانی که بیش از پنجسال کمتر و کمتر از ده سال تمام سابقه پرداخت حق بیمه مقرر را دارند و سن بیمه شده مرد از شصت و سن بیمه شده زن از پنجاه و پنج سال تمام متجاوز باشد می توانند درخواست بازنشستگی نمایند مشروط براینکه ما به التفاوت حق بیمه تا ده سال تمام را به مأخذ متوسط حقوق یا مزد خود با نرخ سیزده درصد بطور یکجا به سازمان بپردازند. چنانچه به تشخیص سازمان پرداخت یکجا میسر نباشد، ما به التفاوت حق بیمه تا ده سال به اقساط ماهانه از مستمری آنان کسر خواهد شد. حداکثر مدت تقسیط برابر با مدت پرداخت ما به التفاوت حق بیمه خواهد بود.

تبصره ۱ – حداکثر پنجسال به سابقه پرداخت حق بیمه، بیمه شدگان حائز شرایط بندهای الف و ب این ماده افزوده خواهد شد و در هر حال جمع سابقه پرداخت حق بیمه از سی و پنجسال تجاوز نخواهد کرد.

تبصره ۲ – پرداخت حق بیمه مدتی که به موجب تبصره ۱ به سابقه پرداخت حق بیمه، بیمه شدگان افزوده می گردد به عهده دولت است و سازمان برنامه و بودجه مکلف است با اعلام سازمان تأمین اجتماعی مبالغ مربوط را در بودجه کل کشور منظور نموده و پس از تصویب بودجه بطور یکجا به سازمان تأمین اجتماعی بپردازد.

• مشاهده ماده بعدی