ماده 2 لایحه قانونی بازنشستگی پیش از موعد مشمولین قانون تأمین اجتماعی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲ لایحه قانونی بازنشستگی پیش از موعد مشمولین قانون تأمین اجتماعی مصوب ۱۳۵۸/۱۲/۲۷: کارفرما می تواند بازنشستگی بیمه شدگان موضوع بند الف و بند ب ماده یک را درخواست نماید و در این صورت مکلف است حق بیمه بقیه مدت تا سی و پنج سال تمام را حداکثر به مدت ده سال به سازمان تأمین اجتماعی بپردازد. همچنین می تواند با توافق کتبی بیمه شده بازنشستگی بیمه شدگانی را که حداقل پنجسال تمام و کمتر از بیست سال تمام سابقه پرداخت حق بیمه مقرر را دارند و سن بیمه شده مرد از شصت و سن بیمه شده زن از پنجاه و پنج سال متجاوز باشد درخواست کند مشروط براینکه حق بیمه ده سال تمام را به سازمان مذکور بپردازد.

تبصره ۱ – ظرف مدت اجرای این قانون ماده ۷۸ قانون تأمین اجتماعی مصوب تیرماه ۱۳۵۴موقوف الاجراء خواهد بود.

تبصره ۲ – کارفرما مکلف است درخواست بازنشستگی این قبیل افراد را حداقل دو ماه قبل از برکناری بیمه شده از کار، تسلیم سازمان نموده و رسید دریافت دارد. سازمان موظف است ظرف این مدت درخواستهای واصله را بررسی نموده و چنانچه بیمه شده واجد شرایط بود مبلغ مورد تعهد کارفرما را تعیین و به وی اعلام کند. در هر حال تحقق بازنشستگی و برقراری و پرداخت مستمری موکول به پرداخت حق بیمه مورد تعهد کارفرما بطور یکجا به سازمان تأمین اجتماعی است.

الگو:مواد لایحه قانونی بازنشستگی پیش از موعد مشمولین قانون تأمین اجتماعی