ماده 19 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۹ قانون امور حسبی: هرگاه ضمن رسیدگی به امور حسبی دعوایی از طرف اشخاص ذینفع حادث شود که رسیدگی به امور حسبی متوقف به تعیین تکلیف نسبت به آن دعوی باشد دادرس در صورت درخواست دستور موقتی در موضوع آن دعوی مطابق مقررات دادرسی فوری صادر می‌نماید.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین ماده 19 قانون امور حسبی

در مواردی که دادگاه به امور حسبی رسیدگی می‌کند اگر متوجه امری فوری شود می‌تواند دستور موقت صادر کند مثلاً در هنگام رسیدگی فی الحال وصیت نامه معتبری به نظر دادگاه می‌رسد که آن وصیت نامه مشتمل بر امر فوری باشد حکم ماده 19 قانون امور حسبی کاربرد عملی پیدا می‌کند.[۱]

نکات توضیحی ماده 19 قانون امور حسبی

دادرسی فوری یا دستور موقت همانگونه که در قانون آیین دادرسی مدنی تأسیس خاصی است که مطابق قانون جواز استفاده از آن وجود دارد در قانون امور حسبی نیز در ماده ۱۹ پیش‌بینی شده‌است.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 19 قانون امور حسبی

  1. در مواجهه با دعواهای حادث‌شده حین رسیدگی به امور حسبی، ممکن است این رسیدگی به توقف نیاز داشته باشد تا موضوع دعوا مشخص شود.
  2. دادرس می‌تواند در صورت لزوم و درخواست، دستور موقت صادر کند تا تکلیف دعوا مشخص شود.
  3. دستور موقت در امور حسبی تابع مقررات دادرسی فوری است.
  4. صدور دستور موقت در امور حسبی زمانی ممکن است که امر فوری در پرونده مشاهده شود.
  5. ماده 19 قانون امور حسبی به دادگاه اجازه می‌دهد که در صورت وجود امر فوری، دستور موقت صادر کند.
  6. ارتباط قانونی میان ماده 19 قانون امور حسبی و ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی مدنی وجود دارد.
  7. می‌توان از دادرسی فوری در امور حسبی برای جلوگیری از تضییع حقوق استفاده کرد.

منابع

  1. احمد زارعی. پاسخ به 266 پرسش قضایی کاربردی (دربارهٔ امور حسبی، اجرای احکام، خانواده، اجاره و تملک آپارتمان‌ها). چاپ 2. خرسندی، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3124380
  2. محمدرضا فلاح. دستور موقت (دادرسی فوری) در قانون و رویه قضایی. چاپ 2. جنگل، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2465024