ماده 1 قانون استخدامی وزارت اطلاعات
ماده ۱ قانون استخدامی وزارت اطلاعات: الف – در این قانون منظور از وزارتخانه و وزیر به ترتیب، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران و وزیر اطلاعات است.
ب – استخدام : عبارت است از پذیرفتن شخص به خدمت در وزارتخانه.
ج – خدمت وزارتخانه: عبارت از اشتغال به کاری است که مستخدم به موجب حکم رسمی مکلف به انجام آن میشود.
د – حکم رسمی: عبارت است از دستور کتبی مقامات صلاحیتدار وزارتخانه در حدود قوانین مربوطه.
ه – شغل : عبارت است از مجموع وظایف و مسئولیتهای مرتبط، مستمر و مشخصی که از طرف وزارتخانه به عنوان کار واحد شناخته میشود.
و – رسته شغلی: عبارت از مجموع رشتههای مشاغلی است که از لحاظ نوع کار، اهمیت، وظایف، مسئولیتها، رشته تحصیلی و تجربی وآموزش وابستگی و ارتباط نزدیکی با هم داشته باشند.
ز – پست سازمانی: عبارت از جایگاهی است که در سازمان وزارتخانه به طور مستمر برای یک شغل و ارجاع به یک مستخدم در نظر گرفته شدهاست. اعم از این که دارای متصدی با فاقد آن باشد.
ح – گزینش: عبارت از احراز صلاحیت داوطلبان از نظر عقیدتی، سیاسی، اخلاقی و توانایی انجام کار میباشد.
ط – مأموریت عبارت است از:
۱ – محول شدن وظیفه موقت به مستخدم غیر از وظیفه اصلی که در پست سازمانی خود دارد.
۲ – اعزام مستخدم به طور موقت به دیگر وزارتخانهها، مؤسسهها و شرکتهای دولتی و غیر دولی، نیروهای نظامی و انتظامی، نهادهای انقلاباسلامی، شهرداریها و شرکتهایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است و یا دارای قانون خاص میباشند.
۳ – اعزام مستخدم برای طی دورههای آموزشی یا کارآموزی در داخل یا خارج از کشور.
ی – انتقال: عبارت است از به خدمت درآمدن مستخدم رسمی وزارتخانه با موافقت و صلاحدید مسئولان ذیربط و حفظ پیشینه خدمت بدونقطع جریان خدمت وی در سایر وزارتخانهها، سازمانها، مؤسسات و شرکتهای دولتی یا وابسته به دولت، نهادهای انقلاب اسلامی، نیروهای نظامیو انتظامی و شهرداریها.
تبصره – اصطلاحات دیگری که در این قانون تعریف نشده است، تابع تعاریف مندرج در قانون استخدام کشوری میباشند.