ماده 1 قانون صدور چک مصوب 1344
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۱ قانون صدور چک مصوب ۱۳۴۴ مصوب ۱۳۴۴,۰۳,۰۴: چکهای صادر بعهده بانکهایی که طبق قوانین دایر شده یا میشوند در حکم اسناد لازم الاجراء بوده و دارنده چک در صورت مراجعه به بانک و عدم پرداخت وجه آن بعلت نبودن محل و یا بهر علت دیگریکه منتهی به برگشت و عدم پرداخت چک گردد می تواند با رعایت قوانین و آیین نامه های مربوط باجرای اسناد رسمی وجه چک را از صادرکننده وصول نماید برای صدور اجراییه دارنده چک باید عین چک و گواهی نامه بانک دایر بعلت عدم پرداخت وجه چک که در ماده ۲ مذکور است باداره اجرای ثبت اسناد محل تسلیم نماید. در گواهی مربوط بعلت عدم پرداخت چک بانک باید با تعیین نشانی صادرکننده که در بانک است مطابقت یا عدم مطابقت امضاء صادرکننده را با نمونه امضاء موجود در بانک در حدود عرف بانکداری تصدیق نماید اداره اجراء در صورتیکه مطابقت امضاء چک با امضاء صادرکننده از طرف بانک گواهی شده باشد دستور اجراء صادر خواهد نمود.
دارنده چک اعم است از کسی که چک در وجه او صادر گردیده یا بنام او پشت نویسی شده یا حامل چک ( در مورد چکهای وجه حامل).