ماده 293 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو


ماده ۲۹۳ قانون امور حسبی: هر گاه کسی که وصیت نامه نزد او است خارج از مقر دادگاه بخش مذکور فوق می‌تواند وصیت نامه را به دادگاه محل خود تسلیم نماید و آن دادگاه مکلف است فوراً وصیت نامه را به دادگاه بخش نامبرده بفرستد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

وصیت نامه: سندی است رسمی یا عادی که در آن وصیت به مال یا وصیت عهدی را نوشته باشند. اگر این سند فاقد مشخصات وصیت نامه‌های خود نوشت و رسمی و سری باشد در مراجع رسمی مقبول نیست مگر این که ورثه موصی به صحت وصیت اقرار کرده باشند.[۱]

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.[۲]

نکات توضیحی تفسیری

ماده ۲۹۳ قانون امور حسبی جهت تسهیل در تحویل وصیت نامه نزد اشخاصی به امانت گذاشته شده به دادگاه صلاحیت دار می‌باشد؛ بنابراین اگرشخصی که وصیت نامه مطابق مقررات پیش گفته شده نزد وی به امانت گذاشته شده خارج از مقر دادگاه صلاحیت دار برای رسیدگی به امور راجع به ترکه متوفی باشددر این صورت امانت دار می‌تواند وصیت مذکور را به دادگاه محل اقامت خود تسلیم نماید و آن دادگاه نیز مکلف است وصیت نامه را فوراً برای دادگاه صلاحیت دار بفرستد.[۳]

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649756
  2. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
  3. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649940