ماده 33 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری

ماده 33 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386: اظهارنامه ثبت علامت به همراه نمونه علامت و فهرست کالاها یا خدماتی که ثبت علامت برای آنها درخواست شده و براساس طبقه‌بندی قابل اجراء یا طبقه‌بندی بین‌المللی باشد، به اداره مالکیت صنعتی تسلیم می‌شود. پرداخت هزینه‌های ثبت علامت بر عهده متقاضی است‌.

مواد مرتبط

• ماده 6 کنوانسیون پاریس
• بند (3) ماده 3 پروتکل مادرید

آیین نامه، دستورالعمل و بخشنامه های مرتبط

• تبصره ماده 162 آیین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری
• ماده 167 آیین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری

مطالعات تطبیقی

موافقتنامه نیس در راستای حمایت یکپارچه از علائم تجاری، یک مدل طبقه بندی کالا و خدمات عرضه نموده (34 طبقه برای کالاها و 8 طبقه برای خدمات) و دسته های مختلف که یک علامت می تواند برای هرکدام از آنها مورد ثبت و استفاده قرار گیرد را یکسان سازی کرده و کشورهای عضو این موافقتنامه، ملزم به تبعیت از این طبقه بندی می باشند. در آخرین اصلاحات موافقتنامه نیس، تعداد طبقات کالاها و خدمات به 45 طبقه رسیده که هر طبقه، به کالاها و خدمات خاصی اختصاص دارد.

لازم به ذکر است که در برخی از کشورها، مادامی که دلیلی برای استفاده از علامت تجاری ارائه نشود، امکان ثبت علامت وجود نخواهد داشت.

فلسفه و مبانی نظری ماده

پرداخت هزینه برای ثبت از سوی متقاضی، علاوه بر اینکه بخشی از درآمدهای دستگاه دولتی مربوطه را تامین می کند، یک عامل بازدارنده نیز می باشد برای کسانی که بخواهند بدون دلیل معقول و علقه واقعی، علامتی را ثبت کرده و از این طریق بازار را با محدودیت رو به رو کنند.

نکات توضیحی

ادارات ثبت اختراع، ابتدا هزینه ای را هنگام تسلیم اظهارنامه ثبت اختراع و سپس، هزینه هایی را براساس طبقه بندی های انجام شده دریافت می کنند.