ماده 3 قانون ایمنی زیستی جمهوری اسلامی ایران
ماده ۳ قانون ایمنی زیستی جمهوری اسلامی ایران: به منظور:
الف – سیاستگذاری، تعیین و تصویب راهبردها در عرصه ایمنی زیستی و نظارت بر اجراء آن مطابق با مفاد این قانون.
ب – هماهنگی بین وظایف قانونی دستگاههای اجرائی ذی صلاح با مقررات موضوع این قانون.
ج – تصویب آئین نامه ها، دستورالعملها و ضوابط موضوع این قانون.
شورای ملی ایمنی زیستی متشکل از معاون اول رئیس جمهور، وزیر جهاد کشاورزی، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، یک نفر از اعضاء انجمن های علمی – تخصصی فناوری زیستی جدید (تشکلهای مردم نهاد) با درجه دکتری به پیشنهاد این تشکلها و تأیید وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و با حکم رئیس جمهور، یک نفر از اعضاء هیأت علمی مرتبط با ایمنی زیستی دانشگاهها (حداقل دانشیار) به پیشنهاد وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و با حکم رئیس جمهور و یک نفر از اعضای کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی و یک نفر از اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی به انتخاب کمیسیونهای مذکور و با رأی مجلس به عنوان ناظر تشکیل می گردد.
تبصره ۱ – ریاست این شورا با معاون اول رئیس جمهور می باشد.
تبصره ۲ – مدت مسؤولیت نمایندگان تشکلها و هیأت علمی دانشگاهها چهارسال می باشد که برای دوره های بعد نیز قابل تمدید است.
تبصره ۳ – دبیرخانه این شورا بدون توسعه سازمانی و با شرایط موجود در سازمان حفاظت محیط زیست مستقر می باشد.
تبصره ۴ – مصوبات این شورا پس از تأیید رئیس جمهور جهت اجراء ابلاغ می گردد.