ماده 3 قانون مربوط به تشکیل دادگاههای سیار مصوب 1337

ماده ۳ قانون مربوط به تشکیل دادگاههای سیار مصوب ۱۳۳۷ مصوب ۱۳۳۷,۱۱,۲۳: در دعاوی مدنی اقامه دعوی ممکن است شفاهی باشد و دادگاه با توجه باصول و قوانین موجد حق و قواعد مربوط بایرادات و مرور زمان باید تا ممکن است سعی کند اختلافات طرفین را از طریق سازش قطع و فصل نماید والا مبادرت بصدور حکم میکند حکم مزبور در صورتی که حضوری بوده و بهای خواسته بیش از ده هزار ریال نباشد قطعی و غیر قابل پژوهش و فرجام است و اگر غیابی باشد پس از رسیدگی مجدد حکم صادر قطعی و قابل اجرا خواهد بود و هر گاه خواسته بیش از ده هزار ریال باشد حکم صادر شده در دادگاه شهرستان حوزه محل صدور حکم قابل رسیدگی پژوهشی است

تبصره – حکم غیابی در مدت مقرر قانونی قابل اعتراض بوده و دادگاه محل تسلیم اعتراض را ذیل حکم معلوم خواهد کرد

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی