ماده 4 قانون ثبت عمومی املاک و مرور زمان مصوب 1306
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۴ قانون ثبت عمومی املاک و مرور زمان مصوب ۱۳۰۶ مصوب ۱۳۰۶,۱۱,۲۱: منسوخه ۲۵/۰۶/۱۳۱۸ - بایراد مرور زمان خواه قبل از رسیدکی[رسیدگی] بدعوی و خواه در ضمن رسیدکی[رسیدگی] اظهار شود محکمه مکلف است علیحده رسیدگی کرده قرار صادر نماید و این قرار در صورتی که مبنی بر قبول ایراد باشد مستقلا قابل استیناف و تمیز است و مادام که تکلیف قرار در مراحل استیناف و تمیز معین نشود محکمه ابتدایی رسیدگی را بتاخیر خواهد انداخت.
هر گاه قرار محگمه[محکمه] مبنی بر رد ایراد باشد استیناف یا تمیز آن فقط با حکم در ماهیت دعوی ممگن[ممکن] خواهد بود طلب کاران و ضامن مدعی علیه می توانند در صورتیکه عدم استناد مدعی علیه بمرور زمان موجب ضرر آنها باشد وارد دعوی شده بمرور زمان استناد نمایند.
در صورتی که مدعی علیه اقرار بمالکیت و یا حق مدعی نماید مرور زمان منقطع می شود.
و همچنین اگر مدعی علیه صدور سندی را که مشتمل بر اقرار او بمالکیت مدعی یا گسی[کسی] گه[که] مدعی از او تلقی کرده است از خود تصدیق کند مرور زمان از تاریخ همان سند قطع شده تلقی می گردد.