ماده 53 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۵۳ قانون امور حسبی: در صورتی که اقامتگاه محجور معلوم نباشد امور قیمومت با دادگاهی است که محجور در حوزه آن دادگاه یافت می‌شود.

توضیح واژگان

اقامتگاه: عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد. اگر محل سکونت شخصی غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز امور او اقامتگاه محسوب است. اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن‌ها خواهد بود.[۱]

محجور:به کسی که حق تصرف در اموالش را ندارد، محجور گویند.[۲]

دادگاه:مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.[۳]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 53 قانون امور حسبی

  1. امور قیمومت به دادگاه مربوط به حوزه‌ای که محجور در آن یافت می‌شود، واگذار می‌شود.
  2. اگر اقامتگاه محجور مشخص نباشد، تعیین دادگاه صالح برای امور قیمومت براساس موقعیت مکانی محجور صورت می‌گیرد.
  3. محل یافت شدن محجور به عنوان معیار تعیین صلاحیت دادگاه مطرح می‌شود.

منابع

  1. ماده 1002 قانون مدنی
  2. احمد داودی. حجر و قیمومت. مجموعه حقوقی، سال ششم، ش8، 1321.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5090872
  3. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480