ماده 6 قانون وکالت مصوب 1314
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۶ قانون وکالت مصوب ۱۳۱۴ مصوب ۱۳۱۴,۰۶,۲۰: وزارت عدلیه می تواند باشخاص ذیل بدوا اجازه وکالت درجۂ اول بدهد:
۱ – باشخاصی که سابقا صلاحیت آنان را محکمه انتظامی برای وکالت در تمام مراحل قضایی تصدیق نموده باشد و محکومیت انتظامی از درجه سه به بالا نداشته باشند.
۲ – باشخاصی که در تاریخ اجرای اینقانون لااقل دو سال سابقه شغل وکالت داشته و محکومیت انتظامی از درجه سه به بالا نداشته باشند و محکمه عالی انتظامی صلاحیت آنها را برای وکالت در تمام مراحل تصدیق نماید.
۳ – باشخاصی که پنج سال متوالی یا متناوب خدمت قضایی کرده اند در صورتی که سلب صلاحیت قضایی از آنها نشده باشد و محکومیت انتظامی از درجۂ سه ببالا نداشته باشند – در این مورد انتظار خدمت جزء خدمت محسوب نمی شود.
۴ – باشخاصی که از دانشکده های حقوق داخله یا خارجه دارای شهادت نامه لیسانس یا دکترا هستند و دو سال قضاوت یا وکالت کرده اند.
۵ – بکسانی که قبل از اجرای این قانون هشت سال سابقه شغل وکالت دارند و یا این که مجموع اشتغال ایشان در خدمت قضایی و وکالت هشت سال باشد و محکومیت انتظامی از درجۂ سه ببالا نداشته و در حین اجراء این قانون هم اجازه وکالت در تمام مراحل داشته باشند.
۶ – بفارغ التحصیل های مدرسه علوم سیاسی داخله با داشتن سه سال سابقه شغل قضاوت یا وکالت.
۷ – نمایندگان مجلس شورای ملی که تا این تاریخ ده مرتبه در کمیسیون قوانین عدلیه عضویت داشته اند.