ماده 7 قانون محاکم شرع مصوب 1310
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۷ قانون محاکم شرع مصوب ۱۳۱۰ مصوب ۱۳۱۰,۰۹,۰۹: رجوع بشرع در موارد ذیل بعمل می اید:
۱ – دعوی راجع به اصل نکاح یا طلاق.
۲ – مورد مذکور در ماده ۱۰ قانون ازدواج مصوب ۲۲ مرداد ماه ۱۳۱۰.
۳ – مواردی که قطع و فصل دعوی جز باقامه بینه یا حلف و احلاف ممکن نیست و بموجب قانون مخصوصی معین خواهد شد ولی مادام که موارد مزبور در ضمن قانون مخصوصی معین نشده هیچ دعوایی را نمیتوان بعنوان اقامه بینه و حل و احلاف بمحکمه شرع ارجاع نمود.
۴ – نصب قیم یا وصی یا متولی با ناظر یا ضم امین که بتقاضای مدعی العموم بعمل خواهد امد.
تبصره – ترتیب تقاضای مدعی العموم – طرز اعمال حق نظارت مدعی العموم در عملیات قیم – حدود مسیولیت اختیارات قیم – موارد عزل قیم و بطور کلی حدود نظارت مدعی العموم در امور مجانین و صغار و اشخاص غیر رشید در صورتیکه صغیر پدر یا جد پدری نداشته باشد بموجب نظامنامه های وزارت عدلیه معین خواهد شد.
مرجع تقاضای عزل قیم محکمه بدایت محل اقامت مولی علیه است.
حکم محکمه در این مورد فقط قابل استیناف خواهد بود و مادامی که تکلیف قطعی معین نشده امور صغیر بموجب مقررات نظامنامه وزارت عدلیه اداره میشود.
صدور و ابلاغ حکم شرعی