ماده 91 قانون امور حسبی
ماده 91 قانون امور حسبی: در صورتی که پس از تعیین قیم مورث محجور فوت نماید قیم مکلف است در ظرف ده روز درخواست مهر و موم و تحریر ترکه متوفی را بنماید.
توضیح واژگان
قیم: به کسی که به سفارش دادستان، برای حمایت از محجور و نگهداری از او و اداره اموال وی تعیین می گردد؛ قیم گویند.[۱]
محجور: به کسی که حق تصرف در اموالش را ندارد، محجور گویند. [۲]
مورث: کسی که مرده و مالی از او مانده باشد.[۳]
تحریر ترکه: یعنی تعیین مقدار ترکه و دیون متوفی. [۴]
فلسفه و مبانی نظری
وضع این ماده جهت حفظ حقوق محجور و جلوگیری از حیف و میل ترکه تا زمان تقسیم ترکه لازم است.[۵]
نکات تفسیری دکترین ماده 91 قانون امور حسبی
ماده 91 قانون امور حسبی، فرضی را پیش بینی کرده است که محجور، صغیر است و مادر یا عمو یا شخص دیگری که محجور از او ارث می برد فوت کند، قیم برای جلوگیری از دستبرد به ترکه و یا تعدی و تفریط آن باید طبق مقررات مربوطه از دادگاه درخواست مهر و موم و تحریر ترکه را بنماید.[۶]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 91 قانون امور حسبی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- در صورت فوت مورث محجور پس از تعیین قیم، وظیفه قیم آغاز میشود.
- قیم موظف به اقدام برای مهر و موم و تحریر ترکه متوفی است.
- مهلت اقدام قیم برای انجام این وظیفه، ده روز از زمان فوت مورث محجور است.
- درخواست مهر و موم و تحریر ترکه باید به موقع و در مهلت مقرر انجام شود.
منابع
- ↑ محمدحسین ساکت. حقوق مدنی (جلد اول) (شخصیت و اهلیت در حقوق مدنی). چاپ 1. جنگل، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1270836
- ↑ احمد داودی. حجر و قیمومت. مجموعه حقوقی، سال ششم، ش8، 1321. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5090872
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. ترمینولوژی حقوق. چاپ 7. گنج دانش، 1374. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487464
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. ترمینولوژی حقوق. چاپ 7. گنج دانش، 1374. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487468
- ↑ سیدحسین صفایی و سیدمرتضی قاسم زاده. حقوق مدنی (اشخاص و محجورین با تجدیدنظر و اصلاحات). چاپ 15. سمت، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1126272
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد پنجم) (طلاق، متعه، اولاد، خانواده، انفاق، حجر و قیمومت). چاپ 11. اسلامیه، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 253912