مبانی و روش های پاسخگو کردن اطفال بزهکار در نظام عدالت کیفری ایران

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مبانی و روش های پاسخگو کردن اطفال بزهکار در نظام عدالت کیفری ایران
عنوانمبانی و روش های پاسخگو کردن اطفال بزهکار در نظام عدالت کیفری ایران
رشتهحقوق کیفری اطفال و نوجوانان
دانشجوکرامت رحیمی
استاد راهنماحسین غلامی
استاد مشاورحسنعلی موذن زادگان
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۹۷
دانشگاهدانشگاه علامه طباطبایی



مبانی و روش های پاسخگو کردن اطفال بزهکار در نظام عدالت کیفری ایران عنوان پایان نامه ای است که توسط کرامت رحیمی، با راهنمایی حسین غلامی و با مشاوره حسنعلی موذن زادگان در سال ۱۳۹۷ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی دفاع گردید.

چکیده

یکی از اهداف مهم نظام عدالت کیفری در مورد بزهکار افزون بر اصلاح و بازاجتماعی شدن وی، پاسخگونمودن مرتکب در مورد رفتار بزهکارانه اش است. نوشتار پیش رو، تلاشی در جهت بیان مبانی و روش های موثر در برخورد با اطفال بزهکار جهت پذیرفتن مسیولیت اعمال مجرمانه اشان و تلاش برای جبران خسارات ناشی از آن است. هدف از این پژوهش شناسایی مبانی و روش های پاسخگوکردن اطفال بزهکار در نظام عدالت کیفری ایران است که با توجه به مشخص شدن ناکارآمدی مجازات ها برای اصلاح و بازاجتماعی کردن اطفال بزهکار، و با توجه به آموزه های عدالت ترمیمی روش های جدیدی در برخورد با جرایم این دسته از بزهکاران به وجود آمده است. از جمله این روش ها می توان به میانجی گری کیفری، نشست های گروهی خانوادگی، حلقه ها یا محافل و ... اشاره کرد که از آموزه های جرم شناسی از قبیل نظریه شرمساری بازپذیرکننده، اصل حداقل بودن حقوق جزا، حق بر مجازات نشدن و ... تاثیر پذیرفته اند. پاسخگوکردن اطفال بزهکار با مبانی خاص خود در این پژوهش، که برگرفته از نظریه های جرم شناختی و مبانی فلسفی و کیفرشناختی است، نیازمند استفاده و طراحی روش هایی متفاوت از روش های نظام عدالت کیفری سنتی در پاسخ دهی به پدیده مجرمانه است. مبانی پاسخگوکردن بزهکار، مبانی ای پیرامون اصل حداقل بودن حقوق جزا، حق بر مجازات نشدن، ایجاد حس شرم در بزهکار و ... است. از این رو، پاسخگوکردن بزهکاران، پاسخ هایی را می طلبد که به نحو مطلوبی بزهکار را متوجه نتایج زیانبار اعمال مجرمانه اش کنند و تمایل به جبران خسارات را در او به وجود بیاورند. این پژوهش، با روش توصیفی–تحلیلی و در پرتو منابع کتابخانه ای، به این نتیجه رسید که برای پاسخگوشدن بزهکار، روش هایی باید مورد استفاده قرار بگیرند که ازگذر آن ها بزهکار نتایج رفتار مجرمانه اش را ببیند، درک کند و جبران خسارت نماید. با فاصله گرفتن از پاسخ های نظام عدالت کیفری سنتی و توسل به آموزه های عدالت ترمیمی و استفاده از برنامه هایی نظیر نشست های گروهی خانوادگی، میانجی گری و ... اطفال بزهکار با توجه به آگاهی یافتنشان به نتایج زیانبار رفتارشان پاسخگو خواهند شد، از سوی دیگر با استفاده از روش های میان رشته ای همچون درمان شناختی – رفتاری و انجمن های تولد دوباره، بزهکار در فرایندی قرار می گیرد که به قصور خود در بروز رفتارهای انسانی پی می برد و با آموختن شیوه های صحیح رفتار نسبت به جرم ارتکابی اش پاسخگو می شود.

کلیدواژه ها

  • پاسخگویی
  • مسیولیت پذیری
  • جبران خسارت
  • شرم