محدودیت های محتوایی پخش برنامه های ماهواره ای از منظر حقوق بین الملل

محدودیت های محتوایی پخش برنامه های ماهواره ای از منظر حقوق بین الملل عنوان رساله ای است که توسط سیدحسین عرب نجفی، با راهنمایی مهدی حدادی و با مشاوره سیدقاسم زمانی و سیدهادی محمودی در سال ۱۳۹۸ و در مقطع دکتری دانشگاه تهران دفاع گردید.

عنوان	محدودیت های محتوایی پخش برنامه های ماهواره ای از منظر حقوق بین الملل
رشته	حقوق بین الملل عمومی
دانشجو	سیدحسین عرب نجفی
استاد راهنما	مهدی حدادی
استاد مشاور	سیدقاسم زمانی، سیدهادی محمودی
مقطع	دکتری
سال دفاع	۱۳۹۸
دانشگاه	دانشگاه تهران

چکیده

به جرات می توان گفت که رادیو تلویزیون همچنان موثرترین، گسترده ترین و در دسترس ترین رسانه در جهان محسوب میشود و ماهواره های پخش مستقیم، اهمیت این رسانه را در ارایه پیام به مردم سراسر گیتی در زمانی واحد دو چندان کرده است. همین نقش بی بدیل در هدایت افکار عمومی و تاثیر مستقیم و محوری در زندگی روزانه مخاطبین موجب شده است تا جامعه بین المللی و همه کشورها با نظام های حقوقی و سیاسی متفاوت، علیرغم باور جدی به جریان آزاد اطلاعات و بنیادین دانستن آزادی بیان، به یک همگرایی دست یافته و رادیو تلویزیون را متمایز از دیگر رسانه ها دانسته و ممنوعیت ها و محدودیت های قابل تاملی برای سازمانهای پخش در ارایه برنامه های رادیو تلویزیونی به مخاطبین قایل شوند. از جمله مواردی که با وجود تکثر اجتناب ناپذیر و قابل درک در نظم حقوقی کشورهای مختلف به عنوان محدویتهای مشترک در چارچوب نظام حقوق بین الملل شکل گرفته عبارت است از تبلیغات جنگ افروزانه، ترویج خشونت و تروریسم، مداخله در امور داخلی کشورها، پخش برنامه های محرک ارتکاب جرایم بین المللی، نقض حریم خصوصی، نقض حقوق مالکیت معنوی، توهین به ادیان و برنامه های مخل تربیت کودکان به ویژه هرزه نگاری. هرچند در مورد حدود و ثغور دقیق بعضی از مصادیق گفته شده در سطح جهانی وفاق عام پدید نیامده است، ولی با توجه به اینکه تشابه و همگرایی قابل توجهی بین قوانین ملی کشورها با یکدیگر و با مقررات بین المللی در این زمینه وجود دارد، تشکیل یک کنوانسیون بین المللی برای حفاظت از مخاطبین و مسیولیت کشورها در قبال محتوای مضر برنامه های تلویزیونی ضروری می نماید.

کلیدواژه ها

• ماهواره
• تنوع فرهنگی