محرومیت از حقوق اجتماعی در حقوق کیفری ایران و فقه امامیه

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
محرومیت از حقوق اجتماعی در حقوق کیفری ایران و فقه امامیه
عنوانمحرومیت از حقوق اجتماعی در حقوق کیفری ایران و فقه امامیه
رشتهحقوق جزا و جرم شناسی
دانشجووهاب دانش پژوه
استاد راهنماجعفر کوشا
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۷۸
دانشگاهدانشگاه امام صادق علیه السلام



محرومیت از حقوق اجتماعی در حقوق کیفری ایران و فقه امامیه عنوان پایان نامه ای است که توسط وهاب دانش پژوه، با راهنمایی جعفر کوشا در سال ۱۳۷۸ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادق علیه السلام دفاع گردید.

چکیده

محرومیت از حقوق اجتماعی یکی از مصادیق واکنش جامعه در برابر جرم و بزهکاری محسوب می شود و در واقع وسیله ای است که قانونگذار و جامعه می توانند با توسل به آن، مجرمین حرفه ای و محکومین خطرناک را کنترل کرده و رفتار آنها را تا حدی مهار کنند و با ایجاد یکسری محدودیتها و محرومیتها در نحوه اعمال حقوق وآزادیهای این دسته از افراد، جامعه را از خطر آنها مصون بدارند و از آسیب دیدن منافع و مصالح آمن جلوگیری نمایند. در این مبحث مبانی نظری مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی مورد بحث قرار گرفته است . در فصل اول به مفاهیم کلی مربوط به انواع مجازاتها به عنوان مهمترین ضمانت اجرای قانون و بارزترین مصداق واکنش جامعه پرداخته شده است . در فصل دوم مفهوم، مصادیق و هدف مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی مورد بحث قرار گرفته است . در فصل سوم به جایگاه محرومیت از حقوق اجتماعی در طبقه بندی مجازاتها و همچنین به موارد حقوق کیفری نیز پرداخته شده است .

کلیدواژه ها

  • حقوق اجتماعی
  • ایران
  • محرومیت
  • حقوق جزا
  • فقه